ملخص الجهاز:
"علاوه بر آن، ایشان میبایست مجموعه احادیثی را که در صحیح بخاری و سایر کتب حدیثی اهل سنت و تشیع درباره اصطلاح دارالحرب، دارالشرک و دارالاسلام از زبان پیامبر مکرم(ص) و ائمه اطهار: رسیدهاند، مدنظر قرار میداد تا معلوم میشد که این تقسیمبندی ساخته شرع است، نه ساخته فقها، مگر اینکه کسی ادعا کند استعمال این اصطلاحات از سوی پیامبر(ص) و ائمه اطهار: دلالت بر ثبوت تشریعی آنها نمیکند; چرا که ممکن است آن حضرات هم بر اساس شرایط زمان خودشان آنها را مطرح کرده باشند; بنابراین، ادعای شما اثبات نمیشود، و از اینرو، شما باید به جای استدلال به احادیث و روایات، در پی این باشید که ثابت کنید این تقسیمبندی صفت تشریعی ثابت دارد و احتمال اینکه این احادیث ناظر به زمان خاصی باشند، منتفی است.
به نظر این دو بزرگوار، اصل تعبیری از حالت دایمی و استثنا تعبیری از حالت موقت است و قول فقها که میگویند: اصل در روابط دارالاسلام و دارالکفر جنگ است، به این معناست که جنگ اصل اولیه و دایم برای دولت اسلامی است، و حال آنکه ما میتوانیم اصل را به معنای دیگری بگیریم و آن اینکه اصل حاکمیت اسلام است و سلطه کفار بر آنچه که در زیر دستشان قرار دارد، شرعی نیست و بر مسلمانان واجب است تا به حاکمیت اسلامی اقرار کنند و حاکمیت توحیدی را در زمین گسترش دهند.
همچنین ممکن است این دیدگاه مورد تأیید قرار گیرد که: جهاد اگرچه واجبی از واجبات دایمی اسلام و رکنی از ارکان دایمی آن است و در هر زمان ثابت میباشد، اما با توجه به شرایط خاصی که در صدر اسلام حاکم بود و به دلیل طبیعت آن مرحله تاریخی، جهاد ابتدایی نتیجه بهتری در نشر اسلام در جهان داشت، به گونهای که مردم سرزمینهای فتح شده به محض اینکه اسلام با قلبهای آنها تماس پیدا میکرد آن را میپذیرفتند، و بالاتر از آن، در صف اول رزمندگان در جنگهای بعدی قرار میگرفتند."