ملخص الجهاز:
البته توسل یک حکومت به مبانی مشروعیتی صرفا و لزوما در یک بستر خاص از بسترهای سهگانه فوق متجلی میگردد و در پارهای موارد یک حکومت مبانی سهگانه مشروعیتی فوق را به شکلی تلفیقی از آن خود میسازد؛ چنان که در جمهوری اسلامی ایران و در خصوص شخص امام راحل رحمهالله این اتفاق در کمال مطلوب و والا رخ نمود؛ امام رحمهالله از سویی ضمن بهرهمندی از روحی عرفانی و شخصیتی الهی به عنوان فردی کاریزما مورد عنایت خاص مردم واقع شد و لطف روح القدسش او را چنان در منظر ملت مجسم نمود که مصداق کامل این بیت خواجه شیراز شد که: لطف روح القدس ار باز مدد فرماید دیگران هم بکنند آنچه مسیحا میکرد از دیگر سو استظهار امام راحل به سنت نبوی و علوی و تلاش او برای احیای سنن معقول الهی، در مقاطعی حکومت اسلامی مورد عنایتش را مشمول بهرهمندی از مشروعیت سنتی نمود و بالاخره حاکمیت اسلامی مورد نظر او در قالب تحقق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، مصبوغ به صبغه مشروعیتی قانونی گردید؛ امری که امروزه نیز پس از گذشت دو دهه همچنان مشمول عنایت ملت ایران قرار دارد.
» (1) کلام آخر آنکه علی علیهالسلام از آن جهت که حکومت را ارزندهترین وسیله جهت فعلیت بخشیدن به اصول اسلامی و اعمال حدود الهی میبیند و آبشخور آن را معطوف به ساحت قدس معرفی مینماید، هیچگاه توسل به سیاستهای ماکیاولیستی را جایز نمیشمارد و میکوشد تا قدسیت حکومت را ـ که به زعم حضرت پیوندی است میان رب خلقت و امامت امت ـ همواره پاس دارد از این رو در تقبیح سیاستهای معاویه ـ که با استعمار شامیان، اسلامی تحریف شده را بر مردم تحمیل کرده بود و خود را زیرکتر از علی و سیاست مزورانه خویش را والاتر از سیاست علوی معرفی میکرد، بیان میدارد: «والله ما معاویة بأدهی منی ولکنه یغدر و یفجر.