ملخص الجهاز:
"در زمستان در نیمکرهء جنوبی،حلقهء قطبی نسبتا متقارنی از هوای سرد از حرکت جریانهای دارای (به تصویر صفحه مراجعه شود) غلظتهای بالای ازن o3 به سمت عرضهای پائینتر جلوگیری میکند هرچند شدت تخریب ازن در قطب شمال به اندازهء شدت تخریب در قطب جنوب نیست اما یک زمستان طولانی و سرد در قطب جنوب میتواند پیامدهای مخربی را به دنبال داشته باشد و چنانچه مصرف مواد کاهندهء ازن همچنان ادامه یابد سالانه 6 تا 01 درصد از ازن در عرضهای جغرافیایی متوسط تخریب خواهد شد و این امر پیامدهای زیانباری را در محیط زیست و سلامت انسانها بجای خواهد گذاشت.
در نیمکرهء شمالی کاهش ازن در زمستان از سال 0791 ثبت شده است اما شواهد جدیدی برای کاهش مقدار ازن در هر بهار و تابستان در هر دو نیمکره در عرضهای جغرافیایی بالا(54 درجه)به میزان 3/5 درصد بیشتر از سالهای 1991-9791 وجود دارد و نسبت تخریب دههء 08 نسبت به دههء 07 تقریبا 2(دو)درصد برآورد شده است.
تنها در حضور نور خورشید است که کلر فعال میتواند باعث نابودی ازن شود و هرچه به حلقهء قطبی به سمت عرضهای جغرافیایی پائینتر حرکت کند بیشتر در معرض تابش اشعهء خورشید قرار مییگرد و اگر هوای درون حلقه مواد و ترکیبات لازم را برای تخریب ازن داشته باشد نور خورشید به میزان وسیعی بر شدت این تخریب میافزاید.
گفته میشود که برای پایان بخشیدن به این تخریب غلظت ترکیبات کلردار در اتمسفر باید به کمتر از ppbv 2تقلیل یابد اما به دلیل پایداری این ترکیبات و واکنشهای زنجیرهای آنها چنانچه از هماکنون مصرف این نوع مواد به کلی ممنوع شود پس از گذشت 03 سال شاهد کاهش شدت نابودی ازن خواهیم بود."