کوی رضا - مجلة مشکو‌ة الأدب والفن

"من در کنار چشمه حیوانم تا یافتم به کوی رضا مأمن آسوده از حوادث دورانم تا بوده‌ام رضا به رضای دوست مانند گل شکفته و خندانم تا برده‌ام به حکم رضا فرمان هستند مهر و ماه به فرمانم تا سایه هماست مرا بر سر بی‌اعتنا به افسر خاقانم از چشمه حیات بود آبم و ز سفره کریم، رسد نانم هم جرعه‌نوش باده توحیدم هم خوشه‌چین خرمن عرفانم منت خدای را، که به حکم عشق از عاکفان کعبه ایمانم از عاشقان حیدر کرارم وز پیروان مکتب قرآنم مدحتگرم سلاله زهرا را باشد گواه، دفتر و دیوانم *** ای جان پاک!در خط فرمانت سر بر نهاده، بر سر پیمانم عمری به شوق کعبه دیدارت فارغ ز نیش خار مغیلانم عمری غبار مقدم زوارت شد توتیای دیده گریانم عمری ز سوز سینه و صدق دل بر آستان قدس تو دربانم در هر کجا که رخت سفر بستم سوی تو بود دیده حیرانم تا بوده‌ام مقیم حریمت، هست خرم چو فروردین، دی و آبانم *** هان ای غریب طوس!رسید اینک روز وداع و شام غریبانم هنگام رستخیز، مرا دریاب!"