سازمان و مدیریت سازمان های ارائه دهنده بسته های خدمات درمانی (بخش اول، مطالعات تطبیقی) مقالة

سلامتی و دسترسی به خدمات سلامتی حق مسلم هر انسانی محسوب می گردد. از این رو دولت ها برای تمام افراد جامعه باید حداقلی از مراقبت های بهداشتی را فراهم کنند. برای دستیابی به این هدف با انگیزه تعیین سطح پوشش مناسب برای خدمات درمانی ارائه شده توسط ارائه دهندگان خدمت از طریق مؤسسات بیمه درمانی در سطح کشور، مطالعه تطبیقی روند تعیین بسته های خدمات درمانی در کشور های منتخب و ارائه الگوی مناسب برای ایران در 10 کشور امریکا، ایتالیا، روسیه، لاتویا، سوئد، دانمارک، نروژ، هلند، پرتغال و ایران انجام شد. عمده محور های مورد بحث در این مطالعه حدود و تعهدات خدمات موجود در بسته های خدمات درمانی، مبانی پوشش جمعیت برای استفاده از بسته های خدمات درمانی، روش های تأمین منابع مالی سازمان های ارائه دهنده بسته های خدمات درمانی، سازمان و مدیریت بسته های خدمات درمانی، مبنای محاسبه مشارکت مصرف کنندگان بسته های خدمات درمانی، شرایط معافیت دریافت کنندگان خدمات از پرداخت هزینه مزایای موجود در بسته های خدمات درمانی و دسترسی به پزشکان عمومی و متخصصین بوده است. پژوهش در فاز اول به مطالعه تطبیقی در کشور های مذکور و ایران می پردازد و در فاز دوم با اجرای تکنیک دلفی به آزمون کردن الگوی به دست آمده در ایران می پردازد. با عنایت به مطالعات انجام شده و دیدگاه های صاحبنظران مشکلات موجود در بخش سلامت کشور در بخش بیمه های خدمات درمانی به ترتیب مربوط به تعریف غیر شفاف و نادرست بسته های خدمات درمانی، مناسب نبودن فرایند تعریف بسته های خدمات درمانی، نامناسب بودن ترکیب سازمان های مشارکت کننده در تعریف بسته های خدمات درمانی، ناکافی بودن مبانی قانونی تفسیر و تعریف بسته های خدمات درمانی، مشکلات مدیریتی بخش سلامت کشور و اثربخش نبودن نهاد های مشارکت کننده در تعیین بسته های خدمات درمانی است که برای رفع مشکلات ذکر شده پیشنهاد سیاستگذاری مقوله بسته های خدمات درمانی به وسیله یک نهاد فرابخشی مثل شورای عالی سلامت و یا نهاد فرابخش مستقل غیردولتی در کشور مطرح شد، علاوه بر این پیشنهاد شد که شورایی با ترکیب نمایندگی وزارتخانه های بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت اقتصادی و دارایی شورای عالی بیمه همگانی خدمات درمانی، سازمان مدیریت و برنامه ریزی، نمایندگی انجمن های علمی مرتبط و نمایندگان مصرف کنندگان، سیاستگذاری روند تدوین و ارائه بسته های خدمات درمانی را با توجه متغیر های تأثیرگذار (که در الگو آمده است) بر عهده بگیرند. مبنای پوشش جمعیت واجد شرایط در زیر استفاده از بسته های خدمات درمانی همان طور که مطالعات تطبیقی نشان می دهد تبعه کشور بودن یا اقامت در کشور ایران انتخاب شد. برای تأمین منابع مالی در بسته های سطح اول 100 درصد به وسیله دولت و در سایر بسته ها در گروه هایی که زیر خط فقر نیستند با مشارکت مالی افراد پیشنهاد شده است. مدیریت سازمانی و فرایند تدوین سازمان های ارائه دهنده بسته های درمانی به این شرح پیشنهاد شد: پیشنهاد بسته های خدمات درمانی سطح اول به وسیله وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی صورت گیرد. تعیین بسته های خدمات درمانی سطح دوم به وسیله سازمان های بیمه ای مرتبط و با توجه به جمعیت تحت پوشش آنها صورت پذیرد، شورای عالی بیمه همگانی خدمات درمانی و وزارت رفاه و تأمین اجتماعی مسئول بررسی پیشنهادات ارائه شده در مورد تعیین بسته های خدمات درمانی هستند و نهاد فرابخشی ذکر شده مثل شورای عالی سلامت کشور مسئول تصویب بسته های مراقبت های درمانی است. علاوه بر این ساختار سازمانی سازمان های تعیین کننده بسته های خدمات درمانی نیز به ترتیب در سطوح منطقه ای و ملی پیشنهاد شده است. مبنای محاسبه مشارکت مصرف کنندگان بسته های خدمات درمانی به صورت درصدی از درآمد پیشنهاد شده است و شرایط معافیت دریافت کنندگان خدمات از پرداخت هزینه مزایای موجود در بسته های خدمات درمانی با توجه به پیش بینی های بانک مرکزی و محاسبات مربوط به دهک های درآمدی و هزینه های خانوار پیشنهاد شده است.

"عمده محورهای مورد بحث در این مطالعه حدود و تعهدات خدمات موجود در بسته‌های خدمات درمانی،مبانی پوشش جمعیت برای استفاده از بسته‌های خدمات درمانی،روش‌های تأمین منابع مالی سازمان‌های ارائه‌دهنده بسته‌های خدمات درمانی،سازمان و مدیریت بسته‌های خدمات درمانی،مبنای محاسبه مشارکت مصرف‌کنندگان بسته‌های خدمات درمانی،شرایط معافیت دریافت کنندگان خدمات از پرداخت هزینه مزایای موجود در بسته‌های خدمات درمانی و دسترسی به پزشکان عمومی و متخصصین بوده است. تعیین بسته‌های خدمات درمانی سطح دوم به وسیله سازمان‌های بیمه‌ای مرتبط و با توجه به جمعیت تحت پوشش آنها صورت پذیرد،شورای عالی بیمه همگانی خدمات درمانی و وزارت رفاه و تأمین اجتماعی مسئول بررسی پیشنهادات ارائه شده در مورد تعیین بسته‌های خدمات درمانی هستند و نهاد فرابخشی ذکر شده مثل شورای عالی سلامت کشور مسئول تصویب بسته‌های مراقبت‌های درمانی است. به همین دلیل با توجه به تقسیم‌بندی کشورها از نظر مزایای بیمه درمان که به وسیله گاردن2ارائه شده است در کشورهای امریکا،روسیه،لاتویا،نروژ،دانمارک،ایتالیا،پرتغال،ترکیه،هلند،و سوئد موارد مربوط به مبنای قانونی نظام تدارک خدمات سلامتی،حدود و تعهدات موجود در بسته‌های خدمات درمانی،سازمان و مدیریت سازمان‌های ارائه‌دهنده بسته‌های خدمات درمانی،مبنای پوشش جمعیت،مدت زمان بهره‌مندی از خدمات در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است و موارد مربوط به مبنای محاسبه میزان مشارکت مصرف‌کنندگان در پرداخت حق بیمه و هزینه‌های درمان،بهره‌گیری از نظام ارجاع،دسترسی به پزشکان عمومی و متخصص و روش‌های تأمین منابع مالی و نتایج تکنیک دلفی3 در مقاله‌های بعدی ارائه خواهد شد. . 4002,nedewS,"noitisnarT ni smetsyS eraC htlaeH " (به تصویر صفحه مراجعه شود)منبع یافته‌های پژوهش پوشش جمعیت با عنایت به مطالعه انجام شده افراد واجد شرایط استفاده از بسته مزایای درمانی در کشورهای منتخب و ایران به شرح زیر است: جدول شماره 5."