ملخص الجهاز:
"چرا همین خردنامه یا همشهری جوان به ترافیک نمیپردازند؟!چه دلیلی دارد که همشهری،نشریات فلسفی منتشر کند؟با این تعریف همشهری باید در خصوص مسائل شهری، شهرسازی و ترافیک فعالیت کند،که البته حرف درستی نیست اینکه میفرمایید به همهچیز از زاویه سیاست نگاه میکنند،به یک معنا این حرف درست است؛چرا که معضل اصلی در جامعه ما،معضل سیاست است؛یعنی درواقع جامعه ما به لحاظ طبقه متوسط شهری،جامعه پیشرفتهای است،به لحاظ میزان تولید و صنعت از خیلی از جوامع جلوتر است، به لحاظ سطح دانش و سیاست از خیلی از جوامع جلوتر است.
خردنامه پس خوب است اینطور سؤال کنیم که چرا در جامعه ما نشریهای که سعی دارد از زاویه دید سیاست به مسائل بپردازد؛بیشتر مورد اقبال جامعه قرار میگیرد؛به این معنی که وقتی روی جلد نشریه یک چهره سیاسی چاپ میشود، بیشتر مورد توجه مردم قرار میگیرد؟ همین موضوع در خصوص ستارههای ورزش و سینمایی هم صدق میکند،که نشریات زرد از آن به صورت مکرر استفاده میکنند.
خردنامه وابستگی نشریات و روزنامههای ایران به احزاب و گروههای سیاسی و نیز محدود شدن فعالیت روزنامهنگاران به یک حوزه خاص،سبب نشده که ما در ایران روزنامه مستقل نداشته باشیم؟ من هم از شما سؤال میکنم که ما چند نشریه حزبی داریم؟ خردنامه بدون آنکه به بحث مفهوم «روزنامه مستقل»وارد شوم باید بگویم عدد آنها به انگشتان دست نمیرسد.
پس جای روزنامهنگاری مستقل در ایران کجاست؟در تاریخ مطبوعات 150 ساله ما دیده نمیشود؛در حالیکه در مطبوعات دیگر-در حقیقت روزنامه در قالب یک نظام اقتصاد آزاد شکل گرفته که آن نظام اقتصاد آزاد،یک ما زاد تولیدی داشته که آن ما زاد تولید را میخواسته تبلیغ کند تا جامعه آن را بخرد و به خاطر آن رسانههایی را بنیان گذاشتند که اساس آنها بر آگهیهای بازرگانی بودند."