خلاصة:
این نشست علمی با همکاری انجمن قرآنپژوهی حوزه و مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآن در مدرسه امام امیر المومنین علیه السلام قم برگزار شد.در این جلسه برخی اساتید و طلاب مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآن و مرکز جهانی علوم اسلامی و دانشجویان دانشگاههای مختلف و اعضای انجمن علمی قرآنپژوهی حضور داشتند در این نشست علمی رهنمودهای حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی مطرح و میزگردی با حضور اساتید حوزه و دانشگاه برگزار شد.از جمله: 2L1.حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد حسن زمانی(عضو هیأت علمی مرکز جهانی علوم اسلامی)؛ 2.حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد جواد اسکندرلو(عضو هیأت علمی مرکز جهانی علوم اسلامی)؛ 3.حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد علی رضایی اصفهانی(عضو هیأت علمی مرکز جهانی و عضو هیئت مدیره انجمن قرآنپژوهی)؛ 4.استاد تقی صادقی(عضو هیأت علمی پژوهشکده سیاه)؛ اساتید در این نشست بر ضرورت پژوهش در مورد مستشرقان و تاریخچه و اهداف و روشهای آنها مطالبی مطرح کردند.
ملخص الجهاز:
"استاد صادقی:چون وقت جلسه خیلی کم است و فرصت دوستان هم گران بها،من پیرو فرمایش جناب آقای دکتر رضایی فقط توضیحی را دربارهء تعریف استشراق و نقدی که بر آن وارد شده-چون محل نزاع بسیار گستردهای است-و مستحضرید که کسی مثل آقای ادوار سعید فلسطینی اصل و مقیم امریکا که کتاب بسیار ارزشمند خاورشناسی و اوریتالیسم را نوشت و به زبانهای مختلفی هم ترجمه شد، ایشان بحث گستردهای را مطرح کردند، لازم است با تبیین خود استشراق و تعریف آن وارد تاریخچه آن شویم و از محضر استاد زمانی هم استفاده خواهیم کرد؛از این جهت خاورشناسی را همین طوری که فرمودند،گفته شده که مجموعهء مطالعاتی است که غربیها درباره شرق انجام میدهند؛تعریف به ظاهر سادهای است،اما سه ابهام عمده وجود دارد که چالشهای بسیار گستردهای را در میان موافقان و مخالفان پدیدآورده است.
برای این که مقداری بیشتر آشنا شویم (جلسهء ما جلسهء عمومی قرآن و مستشرقان است،و جلسات بعدی سعی میکنیم تخصصیتر،هر کدام از این موضوعات را عمیقا بررسی کنیم)فقط یک جمله را عرض کنم و یکی دو مورد را مثال بزنیم که اینها چه کردند؛برای مثال،در مقالهء تفسیر آندروبین که از معروفترین قرآنپژوهان غرب است، وقتی به مباحث قرآنی شیعی میرسد میگوید:«سید مرتضی،شیخ طوسی و طبرسی از مفسران معتزلیاند»این سه نفر را به عنوان مفسران معتزلی معرفی میکند و تفسیر،ابا الفتوح رازی را-که تقریبا ترجمه گونهای از تبیان شیخ طوسی است و یک تفسیر اجتهادی شیعه است،و به زبان فارسی با تصرفاتی که خود نوسینده دارد،با اضافات تفسیر ابو الفتح رازی-به عنوان بزرگترین تفسیر روایی شیعه معرفی میکند."