خلاصة:
نویسندهی مقاله بیتی از تحمیدیهی کتاب ادبیات فارسی 3 تخصصی را از خواجهی کرمانی بررسی کرده که واژهی«مهرهی مار»است.وی به کمک شواهدی از بزرگان ادب فارسی و فرهنگ لغتها این واژه را تشریح و در پایان بیت را معنی نموده است.
ملخص الجهاز:
"رایجترین نوع استفاده از این واژه عبارتاند از: -مضمونسازی از طریق توجه به خاصیت شفابخشی آن، -توجه به تضاد بین مهره و مار،یکی عزیز و دیگری نحس، (به تصویر صفحه مراجعه شود) -تشبیه مار به غدار و تحذیر از آن، -تشبیه خال و زلف معشوق به مهره و مار -به کار گرفتن آن به صورت ضرب المثل«مهرهیی مار داشتن»به معنی محبوب همه بودن توضیح بیت خواجهی کرمانی نهد در نار،نور و مهره در مار دهد از نیش،نوش و خیری از خار شاعر خداوندی را سپاس گوید و سخن را با نام او آغاز کند که درخشش و روشنایی را به آتشسوزان بخشیده است.
) خواجو که گشت هندوی خال سیاه دوست دل را به مهره داد و ز ارقم خبر نداشت» خواجوی کرمانی،دیوان اشعار، ص 793 و نیز این بیت از انوری: «از رمح چو مار گرزه پیچان خون گردد مهره اژدها را» شهیدی،سید جعفر،شرح مشکلات دیوان انوری،ص 03 (2."