ملخص الجهاز:
"معلم تاریخ باید مواظب باشد،در بیان مطالب احساسی و عاطفی تاریخ که کم هم نیستند،تخم ستیز،نفرت و خشونت در ذهن دانشآموز نکارد؛زیرا وظیفهی تاریخ،ایجاد تعادل اخلاقی است و سعی در کم کردن تنشهای قومی و تباری و عقیدتی،و رفتن به سوی جامعهی جهانی عدالتمحور و مهرآفرین.
معلم تاریخ،باید به تاریخ و مباحث آن علاقهمند و معتقد باشد و توانایی انتقال این اشتیاق و اعتقاد را به شاگردانش داشته باشد،معلمان ریاضی یا فیزیک اگر هم با درس و دانشآموز رفتار و برخوردی مکانیکی داشته باشند،چندان ایرادی بر آنان نتوان گرفت،اما معلم تاریخ نمیتواند این گونه عمل کند.
موضوع تاریخ،انسان و نیز اندیشههای اوست: غسل در اشک زدم کاهل طریقت گویند پاک شو اول و پس دیده بر آن پاکانداز یا رب آن زاهد خودبین که به جز غیب ندید دود آهیش در آیینهی ادراک انداز معلمان و استادانی که تدریس تاریخ را تنها وسیلهی ارتزاق میپندارند،نه تنها از انجام وظیفهی خود رضایت معنوی نمیبرند،بلکه سرزنش شاگردان امروز و اعتراض شهروندان فردای ایران را باید به جان پذیرا باشند.
درست است که هدف بزرگ تدریس تاریخ باید آموزش مبانی فرهنگ و اعتقادات و ارزشهای دینی و ملی باشد،اما این به معنای حوالهی تهمت و سنگپرانی به حوادث تاریخ و کسانی که امروز نیستند تا از خود دفاع کنند،نیست.
دیدار و ارائهی فیلم و اسلاید از تخت جمشید و آثار شوش(در موزههای داخل و خارج)،به عنوان محور تأسیس جامعهی ملی ایرانیان باستان،و نیز دیدار و یا ارائهی فیلم و اسلاید از اصفهان عهد صفوی،به عنوان محور تأسیس جامعهی مدرن ملی،از وظایفی است که معلم تاریخ باید انجام آن را وجههی همت خود قرار دهد."