الگوهای گفت و گو با ادیان افتتاحية

"بر همین قیاس،حسن ظن نیز نوعی گفت‌وگوی بدون کلام است که آدمی را از خوی خصومت دور می‌کند و دشمن را به همسایه و حتی به برادر تبدیل می‌نماید. در این الگو از گفت‌وگوی ادیان انگیزه اصلی و اولیه،تبلیغ کالای دینی متعلق به خود است. حتی وقتی که بنا به شرایط خاص،گفت‌وگو ضرورت پیدا می‌کند این نوع گفت‌وگو اساسا انگیزه و میل به تأثیر در واقعیت را ندارد. آنچه در این الگو از گفت‌وگو اهمیت دارد صرفا رعایت نزاکت به هنگام ارائه استدلالها و نیز رعایت تشریفات و حفظ وقار و متانت است نه چیزی بیشتر. گفت‌وگوی همسایه‌ها در این الگو ما وارد عرصه گفت‌وگو می‌شویم خود را همسایه طرف مقابل فرض می‌کنیم. آنچه اصل است تا ما کسی را همسایه خود بدانیم دین او نیست بلکه نزدیک بودن اوست. گفت‌وگو به عنوان کنشی همسایه‌وار یک هدف روشن دارد:غلبه بر غربت و بیگانگی و نیز از میان برداشتن ناهنجاری‌هایی که این غربت می‌آفریند."