خلاصة:
در این مقاله به بررسی ترکیب عوامل تولید به لحاظ کاربر یا سرمایه‌بر بودن بر صادرات و واردات فعالیتهای مختلف اقتصاد ایران در سه مقطع زمانی 1370،1376 و 1382 با استفاده از روش داده-ستانده محاسبه و برحسب قیمتهای ثابت ارائه شده است.فرضیه اساسی مطالعه حاضر این است که در بخشهای مختلف اقتصاد ایران اشتغال‌زایی صادرات نسبت به واردات بخشها در دوره زمانی مورد بررسی بالاتر است.یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که از نظر به کارگیری عامل کار و سرمایه برای صادرات و واردات بخشها، فعالیتهای اقتصادی ایران براساس استفاده از مزیت نسبی عوامل تولید انجام شده است.واردات صنایعی که درصد بالایی از سهم واردات کشور را به خود اختصاص داده‌اند نظیر صنایع شیمیایی،ماشین آلات و تولید فلزات اساسی،جزو بخشهایی بوده‌اند که سرمایه نسبی صادرات آنها نسبت به واردات بیشتر بوده است.شدت سرمایه‌بری این صنایع در طول زمان روند نزولی داشته است.صنایعی که سهم بیشتری در صادرات غیر نفتی داشته‌اند نظیر صنایع چوب و محصولات چوبی،کشاورزی،حمل و نقل،صنایع نساجی و خدمات بازرگانی در زمره فعالیتهایی بوده‌اند که دارای نسبت سرمایه به نیروی کار پایین‌تری بوده یعنی نسبتا کاربر بوده‌اند.
ملخص الجهاز:
"یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که از نظر به کارگیری عامل کار و سرمایه برای صادرات و واردات بخشها، فعالیتهای اقتصادی ایران براساس استفاده از مزیت نسبی عوامل تولید انجام شده است.
در این مورد سؤال این است که آیا اقتصاد ایران براساس مزیت نسبی عوامل تولید در روند توسعه حرکت کرده است؟به کارگیری نیروی کار در صادرات و واردات بخشهای مختلف چگونه بوده است؟از آنجا که تأکید اساسی به مقوله اشتغال‌زایی صادرات است به اثبات و ارزیابی این موضوع پرداخته می‌شود که سرمایه‌گذاری در صادرات غیر نفتی چگونه وضع اشتغال را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
صورت کسر میزان سرمایه استفاده شده و آثار آن در کل اقتصاد را با در نظر گرفتن روابط درونی بخشها و مخرج آن میزان نیروی کار برای تولید محصولی صادراتی را نشان می‌دهد و برآیند این دو نسبت ترکیب عوامل تولید در صادرات بخشها را منعکس می‌کند.
این نتایج بیان‌کننده آن است که با در نظر گرفتن سهم صادرات و واردات و روابط بین بخشها در قالب معکوس ماتریس لئونتیف که آثار مستقیم و غیر مستقیم تولیدی بین فعالیتهای مختلف را نشان می‌دهد ضریب F در سال 6731 که ترکیب نسبی عامل سرمایه به کار صادرات و واردات را اندازه‌گیری می‌کند در فعالیتهایی که واردات آنها بیشترین سهم را در اقتصاد ایران داشته است بالاتر از بخشهایی بوده که بیشترین سهم صادرات غیر نفتی را به خود اختصاص داده‌اند."
(
, 
, 
)
