خلاصة:
مقالهی حاضر به منظور معرفی سرویلیام جونز،خاورشناس بزرگ انگلیسی که دارای آثار تحقیقی متعددی در زمینهی ادبیات فارسی و سانسکریت است،نوشته شده است. نویسنده قصد دارد ضمن معرفی خدمات علمی وی و شناساندن آثاری که از زبان فارسی و هندی به انگلیسی ترجمه کرده است،سهم او را در شناساندن خرد مشرق زمین به غربیان نمایان سازد و با بیان بنیانهای علمی و رشتههای تحقیقیای که توسط جونز پایهگذاری شده است، سهم او را در گسترش دانش بشری نشان دهد.
ملخص الجهاز:
"زبان فارسی و هندی به انگلیسی ترجمه کرده است،سهم او را در
باستان تا آن عهد،به انضمام مطالبی دربارهی زبان و ادبیات فارسی آورده بود که پسند خاطر
ارزش بسیاری در تاریخ زبان و ادبیات فارسی داشت،زیرا تا آن زمان کسی در انگلستان به از
جونز با زبان فارسی آشنایی کامل و در حقوق دست داشت،به تحقیقات آثار مشرق،زنگ و
و انتشار نسخههای خطی و ترجمه و شرح و تفسیر رسایل و کتابهای معتبر السنهی قدیم و جدید هندوستان،از کارهای اساسی انجمن آسیایی بنگال بود.
یکی از این کارمندان ویلیام جونز بود که به شرقشناسی روی آورد و مقام والایی در
ترجمهی انگلیسی آنها را چون ضمیمهای به دستور زبان فارسی خود افزود.
چاپ اول این دستور زبان که موجب اشتهار فوق العادهی جونز گردید،در سال 0771
سرویلیام جونز برای دستور زبان فارسی خود نام شکرستان تألیف یونس آکسفوردی را
«کتاب دستور زبان فارسی جونز پس از انتشار،راهنمای چندین نسل برای فراگیری زبان
مشتمل بر ترجمهی بسیار فصیحی از یک غزل حافظ و مقدمهی شیوایی است که در حد خود
یکی از اهداف جونز از نگارش این کتاب آن بود که محققان اروپایی را به ترجمهی
اما کتاب او قطعا انگیزهای برای ادوارد فیتز جرالد در فراگیری و مطالعهی زبان فارسی بود، زیرا آشنایی جرالد با زبان فارسی نخست از طریق کتاب دستور جونز بود.
«وی نخستین کسی است که برای نقل الفاظ شرقی به الفبای لاتینی قاعدهی علمی به
این امر تنیجهی تسلط و مهارت او در زبان سانسکریت بود.
سیر فرهنگ ایران،صص 73-83(این اثر در دو جلد به زبان فرانسه در 0771 سال م."