تاریخ نویسی: مبارزه و تبلیغات (نقدی بر کتاب تاریخ سانسور در مطبوعات ایران) مقدمة ومراجعة

"و ثانیا این کتاب،تاریخ‌ تحلیلی نیست چون به ذکر شواهد و مسایل تاریخی در باب‌ مطبوعات اکتفا شده و توضیحات نیز صرفا در جهت اثبات خفقان در تاریخ سیاسی ایران است. آیا کوتاه کردن خبر و مطالب به دست مأمور ادارهء سانسور،سانسور محسوب می‌شود یا کوتاه شدن مطلب به دست‌ خود فرد مطبوعاتی؟(سانسور رسمی و غیر رسمی)آیا انتشار روزنامه و مجله برای گروهی خاص-مثل بولتنهای محرمانه-را می‌توان نوعی سانسور به حساب آورد؟آیا فروش اجباری مطبوعات‌ که در دورانهایی رواج داشته و هنوز هم در برخی سازمانها-مثل‌ ارتش-رواج دارد،نوعی سانسور مثبت است؟آیا توقیف مجلات که‌ جلد دوم این کتاب عمدتا بدان پرداخته نیز جزو سانسور است؟ نویسنده در هیچ موضعی از کتاب به چنین مباحثی نمی‌پردازد. ولی از لابه‌لای مطالب می‌توان به دست آورد که سانسور از نظر نویسنده،هر گونه اعمال نظر بیرونی بر نویسندهء مطبوعاتی یا مدیران مسئول و سردبیران مطبوعات است که از این نظر،در همه جای دنیا سانسور وجود دارد و به طور کلی،از آن گریزی نیست و تلاش نویسنده در جهت ارتجاعی جلوه دادن ممیزان حکومتی مشکلی را حل نمی‌کند."