خلاصة:
دستیابی به رشد بیشتر و بیشتر اقتصادی به عنوان تنها راه دستیابی به رفاه، سالهاست که از سوی اقتصاد دانان و رهبران ما تبلیغ میگردد. آیا با وجود انبوهی از مشکلات جسمی و روحی و زیستمحیطی و اقتصادی ناشی از این تابوی عصر مدرن، زمان آن نرسیده است که این رشد اقتصادی لجامگسیخته متوقف گردد؟ نویسنده با اشاره به بازار 720 میلیارد پوندی خرید کالاهای لوکس در انگلستان این سؤال را مطرح مینماید که آیا میتوان به جز مسأله مسکن، موضوع دیگری را هم برشمرد که هنوز هم در میان مردم کشورهای غربی تأمین نشده باشد؟ و آیا زمان آن فرانرسیده است که رهبران و مردم کشورهای غربی بپذیرند که به ارض موعود رسیدهاند؟ تا چه زمانی ما باید سلامت و شادمانی خود را صرف به دست آوردن پول جهت خرید کالاهایی بنجل و بیمصرف نماییم؟ آیا زمان آن فرا نرسیده است که ما به رویکرد اقتصادی با رشد اقتصادی صفر رو بیاوریم؟
ملخص الجهاز:
"اما این رشد در چه شرایطی ممکن است متوقف گردد؟ و به بیان دیگر، در چه نقطهای دولتهای ما تصمیم خواهند گرفت که چون هزینههای جانبی رشد، بیشتر از منافع آن شده است، راهبردهای خود را تغییر دهند؟ البته اکثر دولتمردان ما پاسخی برای این سؤال ندارند.
آیا زمان آن فرا نرسیده است که ما بپذیریم، مدتهاست که به ارض موعود رسیدهایم و باید برای ماندن در آن آماده شویم؟ چرا ما باید این مکان را برای جست وجو در میان انبوهی از زبالههای انباشته شده از جنون مصرفکنندگان که به دنبال آن بحرانی زیستمحیطی نیز در حال وقوع است،ترک نماییم؟ و آیا بیتردید سیاست عقلایی فراروی دولتهای ثروتمند دنیا، نگاه داشتن نرخهای رشد در نزدیکی عدد صفر نخواهد بود؟ هرچند این موضوع ممکن است ناخوشایند به نظر آید، اما چه چیزی به جز یک رکود تصادفی میتواند رشد اقتصادی لجامگسیخته جوامع ثروتمند ما را از رهسپار شدن از شهر کنعان و ورود به صحرایی نامعلوم در آیندهای نزدیک باز دارد؟ منبع: www."