ملخص الجهاز:
"سخن ملازمات و خصوصیاتی دارد که گوینده باید به آن ملتزم شود: الف:برابر با خرد: سخن چون برابر شود با خرد روان سراینده رامش برد ب 3/3 ص 6 براندیش با این سخن با خرد که اندیشه اندر سخن برخورد ب 6/737 ص 55 خردگر سخن برگزیند همی همان راستاید که بیند همی ب 1/8 ص 21 ب:امانت را در سخن رعایت کردن: گر از داستان یک سخن کم بدی روان مرا جای ماتم بدی ب 4/2241 ص 003 پ-بهترین قول و سخن را پذیرفتن: سخن بشنو و بهترین یادگیر نگر تا کدام آیدت دل‌پذیر7 ب 7/016 ص 091 ت:هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد: سخن پیش فرهنگیان سخته گوی گه می‌نوازنده و تازه روی مکن خوار،خواهنده درویش را بر تخت بنشان بداندیش را ب 216-7/116 ص 091 ث:سنجیدن سخن و به اندازه گفتن: جوانی هنوز،این بلندی مجوی سخن را بسنج و به اندازه گوی ب 7/764 ص 281 ج:سخن نزد دانا کهنه نمی‌شود و مرد خردمند ارزش آن را درک می‌کند: سدیگر بدانی که هرگز سخن بر مرد دانا نگردد کهن ب 7/764 ص 281 چ:هر دانشی را باید آموخت: زهر دانشی چون سخن بشنوی از آموختن یک زمان نغنوی ب 1/33 ص 281 ح:دانش انتهایی ندارد: چو دیداری یابی به شاخ سخن بدانی که دانش نیاید به بن ب /43ص 11 د:جایی که سخن تنگ آید باید به خدا پناه برد و بس: به جایی که تنگ اندرآید سخن پناهت به جز پاک یزدان مکن ب /2/823ص 39 ذ:اگر نتوان سخن خوب گفت طبع را با رنج آزارنده زیرا روان هم در بند و عذاب است."
(
, 
, 
)
