خیال؟؟؟ ساختن؟؟؟ الأدب والفن

"«خیال؟؟؟ساختن؟؟؟» کبری احمدی سکوتی محیط کلاس را فراگرفته‌ است و من در این میانه قدم می‌زنم. اما مرا با چشمان آنها معامله‌ دیگری است. چه آنها کودکند،کودک در تجربه!آنها دنیای‌ وحشی بیرون را ندیده‌اند،اما تصویری از دنیایی زیبا در ذهن خود دارند و یا شاید تصویری زشت‌تر از آنچه که هست،آنها می‌توانند بسازند،دنیای دیگری را در... و می‌دانم که چه می‌خواهم،و آنها کم‌کم می‌فهمند که چه می‌خواهم،آنها باید حرکت کنند،در کودکیهایشان،در دنیای‌ کوچکشان قدم بزنند و جست‌وجو کنند،«خانه‌ای»و یا بسازند«خانه‌ای» ساختن!این مهم است. بعد از لحظاتی دوباره سکوت برقرار می‌شود و آنها-کودکان من-مشغول‌ ساختن می‌شوند،وقتی قلمهایشان به‌ روی کاغذ به حرکت درمی‌آید،لذتی‌ عمیق در رگهایم می‌دود. زمانی که قلم به کناری می‌گذارند و به‌ تخته سیاه و یا گاهی سقف ترک برداشتهء کلاس نگاه می‌کنند،غمی مبهم در جانم‌ می‌نشیند،با آرامش و طمأنینه با خود می‌گویم:«بر نگاهشان بوسه‌ای باید» و این بوسه بر«هوا»نیست که بر تجسم زیبایی است از روح لطیفشان."