تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام مقدمة ومراجعة

تا قبل از انتشار این کتاب اثر جامعی که همۀنوشته‌های ایرانی قبل از اسلام در آن معرفی شده باشدوجود نداشت و کتاب جهانگیر تاوادیا دانشمند زردشتیهندی به زبان آلمانی که با عنوان زبان و ادبیاتپهلوی به فارسی نیز ترجمه شده است تنها دربارۀتعدادی از متن‌های پهلوی بحث کرده است. مقالاتمختلف ایران‌شناسان غربی ماننده مقالۀ وست با عنوان«ادبیات پهلوی»در اساس فقه اللغۀ ایرانی،ج 2 ومقالاتی که در بخش ایران‌شناسی مجموعۀ Handbuch der Orientalistik و تاریخ ایران کمبریج،ج 3 و در دائرة المعارف ایرانیکا نوشته شده‌اند همه در حدخود بسیار خوب و عالمانه‌اند،اما عیب آنها این است کهجدا جدا و در کتب مختلف نوشته شده‌اند و دسترسی بهآنها برای خوانندۀ فارسی زبان دشوار است. این کتاب شامل یک مقدمۀ بسیار کوتاه درخصوص ادوار زبانهای ایرانی است و پس از آن سهفصل جداگانه دربارۀ ادبیات مادی(ص 19-17)،ادبیاتفارسی باستان(ص 31-23)و ادبیات اوستایی(ص72-35)آمده که همه به دورۀ باستانی تاریخ ایرانتعلق دارند. ادبیات(نوشته‌های)زبانهای ایرانی میانۀ شرقی،یعنی سغدی،سکایی،خوارزمی،بلخی نیز با کمالاختصار در 11 صفحۀ بعد معرفی شده است.