ملخص الجهاز:
"احمد کاظمی موسوی* پاسخی به یک نقد در شماره دوم سال چهاردهم(بهار 1375)ایراننامه از طرف همکار ارجمند جناب آقای محمد علی امیر معزی ملاحظاتی درباره نقد اینجانب بر متن انگلیسی کتاب The Divine Guide in Early Shi''ism درج شده که حاوی بازاندیشی در برخی از مفاهیم و اصطلاحات شیعه و نحوه تلقی آنهاست و میتواند برای خوانندگان دانش دوست ایراننامه سودمند باشد.
مؤلف محترم که به منابع اولیه شیعه بیشتر نظر داشتهاند شاید این روایت عمر بن حنظله از حضرت امام جعفر صادق را نیز ندیدهاند:«ملاک حکمی است که فقیه عادل و پرهیزکار که به حدیث آگاهتر و صدیقتر است، میکند و به احکام دیگران توجه نمیشود.
چون نفس انتخاب نوع حدیث برای روایت و تطبیق مورد با اصل سرنوشت حکم را معین میسازد ملا محمد باقر مجلسی،شیخ الاسلام قدرت طلب دوره شاه سلطان حسین صفوی که با کمک حکومت وقت صوفیه را در ایران برای مدتی برانداخت،در روش تفقه و استنباط احکام اخباری بوده است.
9 نکته اساسی دیگری که آقای امیر معزی در پایان ملاحظات خود بدان اشاره کردهاند این است:«در پدیدهشناسی که مبنای کار مؤلف در این کتاب است فهم جهانبینی و حساسیت معنوی مؤمنین به یک دین از طریق مطالعه عوامل درونی همان دین صورت میگیرد»(ص 313)بگذریم از اینکه دیانت یا حساسیت معنوی غلات شیعه اولیه از قرن پنجم به این طرف مؤمنینی نداشته،آیت بازنگری و نقد این"حساسیت معنوی"میتواند محدود به عوامل درونی آن بماند؟بر رسیدن و باز عرضه کردن یک"حساسیت معنوی"بدون سنجش رگههای پیدایش و سند آن و بدون پیگری رد و اثر آن در تاریخ ممکن است اسطورهسازی نباشد،ولی بازنگری مجدد در آن به عنوان نقد-از دیدگاه عوامل درونی آن-مسلما دور از واقع بینی است."