ملخص الجهاز:
"»3 با اینکه دولت ایالات متحده تأکید کرد که گفتوگوی بین دولتها یگانه وسیلهء قدم نهادن در راهی است که میتواند به بهبود روابط میان دو کشور بینجامد،برخی سازمانهای غیردولتی،به طرزی مشتاقانه پاسخ مثبتی به دعوت ایران دادند.
حتی آنچه انقلاب غذایی دههء 0891 در آمریکا نامیده میشود نیز تصور آمریکاییها از ایران را تحت تاثیر قرار نداد:هرچند در بیشتر شهرهای بزرگ آمریکا،چند رستوران ایرانی وجود دارد و برخی از آنها مانند رستوران رضا در شیکاگو شهرت خاص هم دارند،اما کلمهء ایران در هیچ کجای کارشان نه در صورت غذا و نه در معرفی جراید راجع به رستورانها دیده نمیشود.
به علاوه حوادث ورزشی بینالمللی در ایالات متحده به مراتب کمتر از ایران تحت پوشش قرار میگیرند،چرا که آمریکائیان بیشتر به تیمهای محلیشان علاقهمند هستند تا به بازیهای قهرمانی جهانی و یا ورزش کشورهای دیگر:این یکی دیگر از نشانههای نگاه به دورن مردم آمریکا است.
کشتیگیران ایران و آمریکا پیش از این چندینبار-منجمله در بازیهای المپیک آتلانتا 6991-با یکدیگر دیدار کرده بودند،اما همیشه ملاحظات امنیتی،مقامات ورزشی آمریکایی را از پذیرش دعوت ایرانیها برای شرکت در جام تختی باز میداشت.
بههرحال،واقعیت محض آن بود که درست یکسالونیم پس از بازی ایران-آمریکا در لیون هیچ تغییری در روابط دو کشور به دست نیامد،و این نشاندهندهء محدودیت دیپلماسی ورزشی بین دو کشور است.
Bill,The Eagle and the Lion:The Tragedy of American-Iranian Relations(New Haven:Yale University Press,1988).
),Religion and Politics in Iran:Shi'ism from Quietism to Revolution(New Haven:Yale University Press,1983),pp.
),Neitber East nor West:Iran,the Soviet Union,and the United States(New Haven:Yale University Press,1990)."