خلاصة:
هدف از این پژوهش عبارت است از بررسی اثر تمرین استقامتی پیوسته بر میزان HSP70 در موشهای مبتلا به تومور سرطان سینه. بدین منظور تعداد 80 سر موش بالب سی ماده (4 تا 5 ماهه با میانگین وزنی 17.67 گرم) خریداری و به شکل تصادفی در 4 گروه 20 تایی ورزش- تومور- ورزش (ETE)، ورزش- تومور- استراحت (ETR)، استراحت- تومور- ورزش (RTE)، استراحت- تومور- استراحت (RTR) تقسیم شد. اثر تمرین استقامتی بر میزان HSP70 در قبل و بعد از ایجاد تومور بررسی شد. تمرین استقامتی قبل از ایجاد تومور به مدت 8 هفته اجرا گردید. این تمرینات در دو هفته اول با شدت 50 درصد VO2max شروع شد و در نهایت در هفته هشتم به 75 درصد VO2max رسید. تمرین استقامتی بعد از ایجاد تومور نیز با شدت نزدیک به 60 درصد VO2max و به مدت 4 هفته اجرا شد. بعد از اتمام تمرینات و جداسازی طحال موش، با تست ال آیزا سنجش HSP70 انجام گرفت. اطلاعات با نرم افزار SPSS تحلیل شد. نتایج تحلیل آنالیز واریانس یک راهه نشان داد میزان تولید پروتئین HSP70 در گروه هایی کاهش یافت که بعد از ابتلا به تومور ورزش را ادامه داده بودند. بدین ترتیب که میزان این پروتئین در گروه های ETE و RTE در مقایسه با گروه های RTR و ETR پایین تر بود (P<0.05). این کاهش در اندازه حجم تومور و میزان مرگ نیز دیده شد. طبق یافته های پژوهش حاضر HSP70 در تعامل با تومور و ورزش استقامتی در نقش سیگنال تنظیمی عمل می کند. بدین ترتیب که میزان فعالیت این پروتئین تحت شرایط استرس و شرایط طبیعی متفاوت است. همچنین، به نظر می رسد ورزش منظم استقامتی و با شدت متوسط با کاهش میزان HSP70 در گونه های توموری، به عنوان مکمل و در کنار سایر روشهای درمانی در بهبود درمان تومور موثر است.
ملخص الجهاز:
"همچنین،به نظر میرسد ورزش منظم استقامتی وبا شدت متوسط یا کاهش میزان 07 PSH در گونههای توموری،به عنوان مکمل و در کنار سایر روشهای درمانیدر بهبود درمان تومور مؤثر است.
تغییرات ناشی از اجرای برنامۀ ورزشیاین پروتئین نشان داد افزایش احتمالی آن قبل ازایجاد تومور و کاهش قطعی آن بعد از ایجاد توموردر تعامل با عناصر سیستم ایمنی است.
با فرض افزایش نسبیاین پروتئین در گروههای پژوهشی ETE و RTE کهبه دنبال اجرای 8 هفتهای ورزش استقامتی روی دادهاست،اجرای مجدد فعالیت ورزشی با رویکردیمتفاوت و به عنوان مکمل درمانی موجب کاهش اینپروتئین در گروه ETE شده است.
طبق یافتههای پژوهشی حاضر و با مقایسۀگروههای RTR با ETR و ETE با RTE مشاهدهمیشود برنامۀ ورزشی بعد از ایجاد تومور اثربخشیخود را در کاهش میزان این پروتئین نشان میدهد.
طبق یافتههای این پژوهش به نظر میرسدورزش استقامتی بعد از ایجاد تومور با کاهش میزان 07 PSH موجب تنخریب درونسلولی و مهار تکثیرسلولهای توموری میشود و از میزان رشد آنمیکاهد.
نتیجهگیری یافتههای پژوهش حاضر نشان داد،علی رغم تأثیرورزش استقامتی در کاهش میزان 07 PSH و کاهشحجم تومور در موشهای مبتلا به تومور سرطان سینه،این برنامه به تنهایی قادر نیست تغییرات معناداری درمنحنی بقا ایجاد کند.
با توجه به نتایج این پژوهش ومقایسۀ آن با مطالعات سایر پژوهشگران،به نظرمیرسد ورزش منظم استقامتی و با شدت متوسط باکاهش میزان 07 PSH در گونههای توموری نقشمکمل و در کنار سایر روشهای درمانی بیشترین تأثیررا در بهبود درمان تومور و رویکردهای ایمنی دارد."