نیم نگاه: گالری گردی مقدمة ومراجعة

"بهره بردن از تصاویر قجری،چرا و به چه دلیل برای هنرمند امروزی جذاب و تازه می‌نماید؟پیدایش عکس و ثبت لحظه‌های تاریخی،کوشش‌های فرد قاجاری برای نو شدن در بزنگاه تاریخ،غبارروبی از لحظات تکراری و پی‌درپی زندگی معاصر،کدام بر جذابیت استفاده از این مدل‌های شق و رق‌ ایستاده در برابر دوربین عکاسان قاجاری افزوده است؟جدال قدیم و جدید،لفاظی‌های روشنفکرانه و کنایی و گاه‌ طنزی تلخ و نیشدار به آسانی از بطن این تصاویر نو-نقاشی،عکس یا کاریکاتور-قابل کشف است و خود تبدیل به‌ اندیشه‌ای پذیرفته شده و برآمده از نقش‌های قاجاری شده است. در گالری گردی این شماره دست‌کم به چند نمایشگاه اشاره شده است که فضای نوستالژیک آثارشان،به خاطر استفاده‌ از عناصر یا شکلی از خاطره ایرانی،رنگ و بویی ایرانی دارد و،در عین حال،می‌تواند به عنوان یک اثر مستقل در زمینه‌ای‌ فراتر از مرزهای یک وطن مورد توجه قرار گیرد. آثار نمایشگاه جدید درم بخش برگرفته از همین اتودها و طرح‌هایی است که هر روز در ابعاد کوچک طراحی می‌کند و هرچند وقت یک بار برای برپایی نمایشگاه آنها را در ابعاد بزرگ به تصویر می‌کشد. کامبیز درم بخش،در شانزدهمین نمایشگاه انفرادی‌اش،تعداد بیست اثر از خود را از بین شش هزار طرح‌ (به تصویر صفحه مراجعه شود) حمید نامدار (به تصویر صفحه مراجعه شود) ژینوس تقی‌زاده‌ (به تصویر صفحه مراجعه شود) کامبیز درم‌بخش [نیم نگاه‌] انتخاب کرده و به تماشا گذاشته بود. عابدی شوخ انگارانه تصویری ارائه می‌دهد که موجب حیرت می‌شود:مسخ تدریجی و آرام آرام که از هر پرده نقاشی‌ به پرده دیگر در حال کامل شدن است،همان جریان مداوم و مستمر زندگی روزمره!برای همین است که او چهره‌ها را به صورت رئالیستی و بی‌خدشه و بدون دگرگونی به نمایش گذاشته است تا فضای روزمرگی و روزمره‌گی‌ها برای‌ بیننده واقعی و قابل دسترس باشد!"