پرونده: نگارگری امروز محادثة ومقابلة

"[پرونده‌] نگارگری امروز شهروز نظری:هفتمین بی‌ینال نگارگری،02 اسفند 7831،در موزه هنرهای معاصر تهران‌ آغاز به کار کرد و بهانه‌ای شد برای گفت‌وگو با چند صاحب‌نظر که هریک به سهم خود با موضوع هنر سنتی،خاصه نگارگری معاصر،در ارتباط بوده‌اند. با خود می‌گویم:آیا ممکن بود به جای این حذف‌ و مرده باد گفتن‌های رادیکال،که شیوهء سنتی را منقرض کرد و البته مدرنیسم‌مان را هم‌ بومی نکرد،راه دیگری در پیش می‌گرفتیم؟ دست‌کم امروز موضع هنرهای معاصر را در شرایط برابرخواهانه‌ای ببینیم و آنچه پدران‌ تندرومان کردند،دوباره تکرار نکنیم. چرا استادان نگارگری امروز تا به این اندازه معناگرایی افراطی را میان خود و مخاطب حایل می‌کنند؟گمان می‌کنید،در پشت این‌ مواضع به دنبال چه می‌گردند؟ ممکن است پشت این سنگر پناهی بگیرند،ولی وقتی قرار است در همین خصوص‌ چیزی بگویند و بنویسند،می‌بینید پشت این حرف‌ها و علم‌ها چیزی ندارند!حتا،اگر ذهنیتی داشته باشند،در قالب کارشان نمی‌گنجد. دربارهء چند پیشکسوتی که از صبح تا شب از معنویت هنر سنتی می‌گویند،ولی در عمل تنها به دنبال کسب درآمد از سنت‌گرایی هستند،چه نظری دارید؟آیا نسل جوان‌ را به بیراهه نمی‌کشانند؟ خودتان می‌دانید که اینها همه حرف است!اگر پیش این استادان بنشینید و بخواهید از معنویت هنر سنتی بگویند،از پس آن برنمی‌آیند!آثارشان روکوکو-ی سهل‌پسندی است‌ که جواب سردمداران معاصر را می‌دهد؛آثارشان نشان‌دهندهء این واقعیت است که نه‌ سنت را خوب می‌شناسند و نه مدرنیسم؛چون اگر سنت را می‌شناختند،این طور کار نمی‌کردند،و اگر مدرنیسم را می‌شناختند،حتما شکل دیگری بودند! همهء منتقدان مینیاتور بر این نکته اتفاق نظر دارند که:نگارگری امروز ایران فاقد معنا و محتواست و بیشتر حوزه‌های تکنیکی را در بر می‌گیرد؟ این مسأله گریبانگیر زندگی معاصر است."