ملخص الجهاز:
"18 پرفسور چلکوسکی که در ایران مدتها با تعزیهگردانان سروکار داشت و سرپرست مجمع علمی بین المللی شناسایی شبیهخوانی در«جشن هنر شیراز»سال 1355/1976 بود و مسئولیت تدوین جامعترین کتاب دربارهء تعزیه را به عهده گرفت19،در مقالهء خود در این شماره عمدهء مطالب را دربارهء این نمایشهای آیینی میآورد.
این شماره بیشتر به بحث دربارهء نقالی و تعزیه اختصاص یافت و ناگزیر چندین بخش اساسی نمایشهای ایرانی مانند خیمهشببازی،دلقکبازی و نمایشهای شاد بداههسازی (تقلید،بقالبازی،روحوضی)و نیز تئاتر کمدی به سبک غربی(به وسیلهء کسانی چون میرزا فتح علی آخوندزاده و میرزا آقا تبریزی و احمد محمودی کمال الوزاره)و ورود تئاتر به شیوهء اروپایی و خاصه دوران شکوفایی نمایشنویسی در ایران از چهل سال پیش تاکنون و نیز بحث دربارهء سینمای ایران را بایستی بگذاریم برای فرصتی دیگر.
یکی دیگر از پژوهندگان دانا و وارد«مرکز آیینها و نمایشهای سنتی»محمد باقر غفاری است که هفت مجلس تعزیهء اجرا شده در حسینیهء مشیر شیراز و ده کفترک فارس را در جشن هنر 1355 تهیه کرد و سال بعد هم در«جشن فرهنگ مردم اصفهان»شبیه مضحک«شست بستن دیو»را ترتیب داد و در بهار 1988 در دانشگاه ترینیتی Trinity College (در ایالت کانتیکت امریکا)از گردانندگان مجمع تعزیه بود و کارگردان«موسی و درویش بیابانی»به سبکی جدید.
مطالعات پرفسور بیمن از نظرگاه«معناشناسی» (semantics) دربارهء«خوی ملی ایران»و«ابعاد فرهنگی قرارهای تعزیه»و چند مقاله برای شناساندن جمهوری اسلامی به مردم امریکا و«معنی نمایشهای سنتی ایران»و«مضحکه در تئاتر بداههسازی ایران»و جز آنها به شکل خوبی در کتاب زیر آمده است: Culture,Performance and Communicatication in Iran,Tokyo,1982."