ملخص الجهاز:
Fundamental Policies - شرایط ایجاد رقابت کامل در بازارها فراهم است مکانیزم بازار و قیمتها را بهعنوان بهترین و کاراترین سازوکار اقتصادی مطرح مینمایند و دخالت دولت را مسبب بحران و مخل کارایی اقتصاد شناخته و لذا توصیه مؤکد آنها بر عدم مداخله دولت در اقتصاد و واگذاری وظایف اقتصادی نظیر قیمتگذاری و توزیع به عوامل اقتصادی نظیر عرضه و تقاضا میباشد.
ب-ساختارگرایان طرفداران این گرایش از این حیث که قایل به عدم کارایی مکانیزم بازار(و در واقع عدم شکلگیری بازار در کشورهای در حال توسعه)بوده و معتقد به مداخلهء دولت هستند از یک طرف در دستهبندیها در مقابل نئوکلاسیکها قرار میگیرند و از طرف دیگر چون دلایلشان در خصوص ناکارآمد بودن تئوری بازار با دلایل کینز ماهوا متفاوت است و وجه غالب دخالت دولت در اقتصاد را در طرف عرضه میبینند،از طرفداران تثبیت نیز متمایز میباشند.
اما متقابلا ساختارگرایان از یک طرف سیاستهای تثبیت اقتصادی را به این دلیل که ریشهء بحرانها(تنگناهای ساختاری)را هدف قرار نمیدهند و به جای درمان ریشهء بحرانها به دنبال تشکیل عوامل تشدیدکنندهء آن هستند آن را مورد انتقاد قرار میدهند و از طرف دیگر به دنبال عدم کارایی تئوری بازار در کشورهای در حال توسعه-به دلیل شرایط خاص آنها-مکانیزم«برنامهریزی توسعه»با هدف تقویت منابع تولید و عرضه را پیشنهاد میکنند.
همانطور که گفته شد برنامههای کوتاهمدت که بهعنوان تثبیت اقتصادی شناخته میشود،عموما از دههء 1950 تاکنون مورد حمایت مالی صندوق بینالمللی پول قرار داشته و عمدتا به مدیریت تقاضا تأکید مینماید و برنامههای میانمدت که به برنامههای تعدیل صندوق و بانک جهانی مشهور است و از سال 1979 توسط بانک جهانی برای اجرا در کشورها طراحی و مورد حمایت مالی واقع شده، بیشتر به آثار طرف عرضهء اقتصاد توجه دارد.