تبلیغ در سیره و گفتار (4) (چه بگوییم؟) مقالة

مبلغان تیر 1379 - شماره 5 (‎9 صفحة - من 48 إلی 56 )

ملخص الجهاز:

"عارفان چه می‌گفتند؟ 1- دربارۀ عارف فرزانه حاج آخوند ملاعباس تربتی آمده است: «ایشان فراوان موعظه می‌کرد و یکی یکی از موارد جزئی زندگی را - که خودش به همۀ آن‌ها وارد بود - به عنوان مثال ذکر می‌کرد و مردم را از حساب الهی و جواب روز قیامت می‌ترسانید و مسائل دینی را که بیشتر مورد حاجت و ابتلای آن‌ها بود، برای مرد و زن می‌گفت و روضه فراوان می‌خواند و خودش بیش از همه می‌گریست. (7) 2- یکی از شاگردان سید العلما مرحوم میرزا علی قاضی رحمه الله می‌گوید: «آقای قاضی، شب‌ها مجلس اخلاق داشتند و چراغ روشن نمی‌کردند و در همان تاریکی، بعضی از علمای نجف که اهل باطن بودند، به آن مجلس حاضر می‌شدند و غالبا صحبت در «معرفة النفس‌» بود و تهذیب اخلاق و صحبت عرفان هم می‌فرمودند؛ لکن بیشتر در همان معرفت ذات انسان و خودشناسی بود و اگر ناشناسی وارد می‌شد، صحبت را تغییر می‌دادند و دربارۀ زیارت سیدالشهداء علیه السلام صحبت می‌فرمودند می‌گفتند: استعدادات مختلف است، هر حرفی را به هر کس نمی‌شود گفت‌» (8) 3- یکی از بزرگان در شرح حال عارف بالله شیخ مرتضی طالقانی، گفته است: «از لحظه‌ای که به حجره‌اش وارد می‌شدیم، مجذوب کلام جذاب و مواعظ گیرای شیخ می‌گشتیم. (15) «در این باره گفته شده است: روش وعظ و خطابۀ مرحوم شیرازی رحمه الله بیشتر متون و ترجمۀ کلمات گهربار مولای متقیان امام علی علیه السلام در نهج البلاغه بود و آن چنان شنوندگان و حاضران را تحت تاثیر قرار می‌داد که حتی اهل علم و روحانیان، مشتاق شرکت در مجالس وعظ وی بودند و سعی می‌کردند به محفلش راه یابند‌» (16)  پاورقــــــــــــــــــــی 1- ده گفتار، شهید مطهری، ص 261."

استلام ملف الإرجاع :
(پژوهیار, , , )

تحميل
تحميل HTML

رابط قصير:

صفحة: