هوای گریستن - مجلة بخارا الأدب والفن

")1 بازم به سر فتاده هوای گریستن‌ پر می‌زند دلم،به فضای گریستن‌ مملوست کاسهء سرم از درد بیخودی‌ ای دیده!اندکی ز دوای گریستن‌ آواز ذکر،غلغل می،نغمهء رباب‌ خوش‌تر نیایدم ز صدای گریستن‌ نگشاده لب به خنده،چو گل ریختم به خاک‌ ای صد هزار خنده،فدای گریستن‌ من سوختم برای خدا،دوستان مرا یکدم کنید ترک،برای گریستن‌ تا اشک،قطره‌ای بفشاند بر آتشم‌ کامروز باز خسته و زار و مشوشم‌2 (1)-مجموعه‌های شعر:صیحه(1329 هـ."