در کوچه باغ های بخارا الأدب والفن

"در کوچه باغ‌های بخارا تورج رهنما 1 غروب بود. چگوری‌1،ساز را کنار گذاشت و به آسمان چشم دوخت: سواران می‌تاختند و پیشاپیش آنان مردی با ردای ارغوانی، بی‌موزه و دستار. 2 از کنار خیابان برخاست، در کوچه باغ‌ها به راه افتاد. چگوری می‌رفت و زمزمه می‌کرد: «بوی جوی مولیان آید همی... نگاه چگوری به آسمان خزید: مردی که ردای ارغوانی داشت، به خانه رسیده بود. 4 چگوری همچنان می‌رفت."