خلاصة:
مقیاس خود - کارآمدی کودکان در روابط اجتماعی با همسالان، توسط 369 نفر (186 دختر و 183 پسر) از دانش آموزان کلاس های اول تا سوم دوره راهنمایی تکمیل گردید. نتایج، بیانگر احراز خصوصیات روان سنجی مقیاس مورد استفاده، برای سنجش خود - کارآمدی در دانش آموزان بود. ضریب پایایی کل مقیاس، 0.87، خرده مقیاس تعارض، 0.83، و خرده مقیاس بی تعارض، 0.78 بود. پسران نسبت به دختران از نظر نمره کل مقیاس خود - کارآمدی در سطح بالاتری قرار داشتند (P=0.0001، t=6.47). در مقایسه دختران و پسران از نظر میانگین نمره خرده مقیاس تعارض، تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (N.S، t=1.63)، اما پسران در موقعیت بی تعارض، خود - کارآمدی بیشتری نسبت به دختران گزارش کردند (P=0.007، t=8.68). علاوه بر بررسی تفاوت های کلاسی از نظر خود - کارآمدی ادراک شده، بحث از یافته های مطالعه حاضر در پرتو سایر پژوهش های مرتبط و ارایه پیشنهادهایی برای انجام پژوهش های بیشتر، این مقاله را به پایان می رساند.
ملخص الجهاز:
"توضیح این نکته ضروری است که با توجه به نتایج پژوهشهای پیشین(مثلا تشکری،مهریار و یوسفی،5631)مبنی بر وجود تأخیر در مهارتهای شناختی و ادراکی کودکان مدارس ابتدایی ایرانی با مقایسه با همتایان خود در کشورهای غربی،و نیز عدم آشنایی کودکان ایرانی دوره ابتدایی با مقیاسهای مبتنی بر گزارش شخصی،همچنین به منظور حصول اطمینان کافی از درک کامل عبارات گنجانده شده در مقیاس مورد استفاده توسط پاسخگویان،در این پژوهش،مقیاس خود-کارآمدی ادراک شده برای دانشآموزان دورهء راهنمایی به کار گرفته شد.
یک توجیه احتمالی برای همبستگی پایین بین برخی گویههای مقیاس خود- کارآمدی با نمرهء کل یا پایین بودن بار عاملی بعضی از گویهها در پژوهش حاضر میتواند این باشد که آزمودنیها با در نظر گرفتن محیط کلاس و رابطه با همکلاسیها،به گویههای مربوط به خود-کارآمدی واکنش نشان دادهاند.
یکی دیگر از یافتههای پژوهش حاضر آن بود که آزمودنیهای پژوهش حاضر در موقعیت دشوار و تعارض نسبت به موقعیت عدم تعارض،خود-کارآمدی بیشتری از خود نشان دادند و این بر خلاف یافتههای تحقیق ویلر ولد(2891)است و نیز با آنچه باندورا (7791)مطرح کرده،مبنی بر اینکه در موقعیتهایی که سختی یا خط کمتری وجود دارد،خود-کارآمدی ادراک شدهء افراد بیشتر از موقعیتهای دشوار میباشد؛همسویی ندارد.
به نظر میرسد بالا بودن میزان پرخاشگری در کودکان ایرانی باعث شده که در موقعیتهای سخت و دشوار،میزان خود- کارآمدی آنها بیشتر از موقعیتهای راحت و بدون خطر باشد؛چراکه پرخاشگری به عنوان یکی از انواع رفتارهای ترغیبی کلامی در کودکان برای تأثیر گذاشتن بر دیگران شناخته شده است،و از سویی در فرهنگ ایرانی بر عنصر پایداری و مقاومت در موقعیتهای چالش برانگیز،تأکید میکند که بدانیم در پژوهش حاضر(در مقیاس با پژوهش ویلر ولد،2891) سه گویه از خردهمقیاس مربوط به موقعیتهای تعارض در خردهمقیاس موقعیتهای عدم تعارض قرار گرفتند."