دین و قرائت پذیری آن محادثة ومقابلة

در این گفتگو با تأکید بر لزوم تفکیک جنبه تاریخی مسأله رجوع به دین از جنبه کلامی آن، ملاک درستی پذیرش دین را حقانیت آن می‌داند، نه صرفا احساس نیاز به آن. در بخش دیگری از گفتگو در مورد نسبی‌گرایی و ارتباط آن با هرمنوتیک سخن رفته و تقدس‌زدایی از همه فهمهای دینی را بدترین آفت نسبی‌گرایی دانسته است و در عین حال اختلاف را در محدوده اختلاف بین «حجتها» که ناشی از اختلاف فهم مجتهدان است می‌پذیرد.

"هفت آسمان، ش 3 و 4 چکیده: در این گفتگو با تأکید بر لزوم تفکیک جنبه تاریخی مسأله رجوع به دین از جنبه کلامی آن، ملاک درستی پذیرش دین را حقانیت آن می‌داند، نه صرفا احساس نیاز به آن. ممکن است که بر مبنای نیازهای احساس شده به سوی دینی از ادیان کشیده شده باشند، اما این احتمال وجود دارد که آنچه احساس کرده‌اند، نیاز واقعی آنها نباشد. بنابراین باید نیازهای واقعی را نیز از خود دین فرا گرفت، البته از دینی که حقانیت آن به اثبات رسیده باشد. علاوه بر این باید راه تأمین این نیازهای واقعی را نیز از دین فرا گرفت؛ بنابراین نمی‌توان صرف احساس برآورده شدن نیاز را دلیلی بر جواز رجوع به یک دین دانست. حال اگر کسی پذیرفت که عقل انسان ناقص است و نمی‌تواند همه نیازهایش را بشناسد، دیگر نمی‌تواند بگوید من عقلا حقانیت دین را شناخته‌ام، اما به دلیل اینکه احساسم را ارضا نمی‌کند، آن را نمی‌پذیرم."