خلاصة:
امروزه با رشد روزافزون فناوری اطلاعات و ارتباطات و افزایش اهمیت دانش در رشد و پیشرفت جوامع مختلف،میتوان گفت که میزان مشارکت هر کشوری در دانش جهانی،میزان رشد،پیشرفت و قدرت آن کشور را در عرصه جهانی تعیین میکند.همانگونه که میدانید فردوسی شاعر نامدار ایران توانایی را ناشی از دانایی دانسته است و پس از او نیز فرانسیس بیکن اشاره کرده است:دانش، خود قدرت است.اکنون پس از قرنها،در عصر حاضر،حرکت جوامع به سوی دانش-مداری و استفاده از دانش برای پیشبرد اهداف علمی و اجتماعی بیش از پیش به چشم میخورد.رشد صنایع دانشگرا و تاکید دولتها بر توسعه دانش مدار،از نشانههای بارز این حرکت میباشد.کشور ما علیرغم داشتن پیشینه تاریخی قوی و تربیت اندیشمندان فراوان،به صورت شایسته و بایسته در دانش جهانی تاثیرگذار نیست یا چنانچه تاثیری داشته باشد،همه آن تاثیرات به نام این کشور رقم نمیخورد.این مقاله به دنبال آن است تا این مساله را ریشهیابی کرده و با مطالعه متون موجود و در نظر گرفتن وضعیت کنونی راههای ارتقای مشارکت موثر در دانش جهانی را شناسایی و پیشنهاد کند.در این زمینه سه مولفه: الف-بستر اجتماعی-فرهنگی،ب-بستر فنی و زیرساختی و ج-بستر مقرراتی مورد توجه قرار میگیرد.
ملخص الجهاز:
"ir خودی خود شاخص خوبی برای مقایسه کشورها نیست و میزان استناد به آنها یکی دیگر از شاخصهایی است که کشور ما در این زمینه نیز وضعیت مناسبی ندارد و به لحاظ استناد به هر مدرک در رتبه 133 قرار دارد[4]،از آنجایی که در این مقاله قصد بررسی مقوله استناد، استناددهی و کیفیت تولیدات علمی را نداریم بنابراین به آن پرداخته نمیشود.
در این وضعیت میتوان پیشبینی کرد، کشورهایی خواهند توانست در تولید و مدیریت دانش در سطح ملی و بین المللی به موفقیت دست یابند که بستر و زیرساخت فنی مورد نیاز را فراهم کرده باشند.
بحث و بررسی در این مقاله تلاش شد تا نشان داده شود که کشور ما با جایگاه حقیقی خود از لحاظ مشارکت در تولید اطلاعات و دانش جهان فاصله دارد و در این راستا سه بستر اجتماعی-فرهنگی،زیرساختی-فنی و قوانین و مقررات مورد بررسی قرار گرفت.
بنابراین، تحقیق در زمینههای زیر توصیه میشود: 1-بررسی میزان آمادگی اجتماعی و فرهنگی کشور برای توسعه در قالب اطلاعباوری و دانش مداری 2-سنجش شاخصهای فنی و ارزیابی زیرساختهای اطلاعاتی کشور و مقایسه آن با کشورهای در حال توسعه و همچنین کشورهای پیشرفته 3-بررسی بسترهای حقوقی و قانونی(قوانین حمایتی و محافظتی)در سازمانها و مراکز دولتی و غیردولتی کشور برای حمایت و تشویق تولید کنندگان اطلاعات و دانش و..."