یادداشت: داستان یک شعر الأدب والفن

"من دلم می‌خواست همه جا حرف از قیصر امین پور باشد؛ توی کیهان بچه‌ها هم. پس به عنوان اولین کسی که برای آن‌ صفحه نامه نوشت،دست به کار شدم و نوشتم:«لطفا از آقای‌ قیصر امین پور بپرسید چگونه شعر می‌گویند؟»اما... نوشتم: ای که شعری چو خورشید تابان هدیه دادی به ما در بهاران خواندم و خواندم و باز خواندم در دلم باز بارید باران «از تو یک روز پرسیده بودم لحظه شعر گفتن چگونه‌ست گفته بودی چو لبخند گل‌ها حس گل در شکفتن چگونه‌ست» حس گل در شکفتن برایم آشنا و غریب است و زیبا بارها خوانده‌ام شعری و بعد در دلم دیده‌ام غنچه‌ها را در دل مهربان تو هر بار نقشی از لاله و گل بروید در دل بچه‌ها هم همان دم باغی از یاس و سنبل بروید «چکه‌چکه تمام دلت را در دل بچه‌های می‌چکانی» دست‌هایت پر از غنچه و گل مهربانا مگر باغبانی؟ نوشته‌ام را توی پاکت گذاشتم و روزی از روزهای بهار،به‌ دفتر سروش نوجوان رفتم."