نظریه برخورد تمدن ها مقالة

نویسنده در این مقاله به توصیفی از نظریه برخورد تمدن‌ها پرداخته و در انتها به پاره‌ای از ایرادهای مطرح درباره این نظریه اشاره کرده است.

"از میان تحلیل‌های ارائه‌شده، دو نظریه توجه بیشتری را به خود معطوف کرد: یکی نظریه خوش‌بینانه فرانسیس فوکویاما بود که جهان آینده را نظامی تک‌قطبی و تحت سیطره لیبرال دموکراسی غرب می‌دید و نظریه دوم به هانتینگتون تعلق داشت که معتقد بود دنیای جدید به مرحله‌ای نایل آمده که در آن نه کشورها و سیاست‌پردازان، بلکه تمدن‌ها و فرهنگ‌سازان نقش‌آفرینان اصلی خواهند بود. اساس نظریه هانتینگتون بر این است که با پایان یافتن جنگ سرد، دوران نزاع ایدئولوژیک نیز خاتمه می‌یابد و عصر جدیدی آغاز می‌شود که مناقشه اصلی میان تمدن‌هاست. این نظریه در صدد است تا با ارائه تصویری دهشت‌زا از مناسبات خصمانه میان تمدن‌ها و معرفی رقبا و دشمنان آینده و ترسیم روندهای احتمالی مقابله و خصومت، کارگزاران سیاسی غرب را به اتخاذ تدابیر لازم و پیش‌بینی‌های احتیاطی تشویق نموده، آنان را به تحکیم وحدت و انسجام درونی تمدن خود ترغیب نماید تا از مناقشات فرعی درون‌تمدنی که موجب تضعیف موضعشان در برابر تمدن‌های دیگر می‌گردد بکاهند."