خلاصة:
این مقاله از ماهیت تازه گفتمان فمینیستی در غرب و مراحل و ویژگیهای
فمینیسم ایرانی سخن گفته است، سپس به الگوی مورد نظر امام پرداخته و بین دو
بعد ایدئولوژیک و مصداقی گفتمان نوین مدرنیسم تفکیک کرده و در نهایت، دیدگاه
نهایی امام قدسسره در قالب «اثبات مصادیق» و «نفی ایدئولوژیک» را مطرح کرده است.
این شماره از کتاب نقد اختصاصا به فمینیسم پرداخته و ابعاد گوناگون این
موضوع را مورد بررسی و گفتوگو قرار داده است.
ملخص الجهاز:
"کتاب نقد، ش 17 چکیده: این مقاله از ماهیت تازه گفتمان فمینیستی در غرب و مراحل و ویژگیهای فمینیسم ایرانی سخن گفته است، سپس به الگوی مورد نظر امام پرداخته و بین دو بعد ایدئولوژیک و مصداقی گفتمان نوین مدرنیسم تفکیک کرده و در نهایت، دیدگاه نهایی امام قدسسره در قالب «اثبات مصادیق» و «نفی ایدئولوژیک» را مطرح کرده است.
بدین ترتیب، سؤال اصلی گفتمان مدرن فمینیستی را «جایگاه زن در قدرت سیاسی» شکل میدهد که از حیث معرفتشناختی ریشه در این عقیده دارد که مردان با کنترل قدرت سیاسی و تبدیل آن به یک پدیده مردانه طی چندین قرن توانستهاند از مزایای قدرت برخوردار گردند و خشونتی مردانه را علیه زنان به نمایش گذارند؛ لذا باید به بازتعریف قدرت بپردازیم تا در آن شاهد تبدیل «قدرت خانه» (قدرت پنهان زن) به «قدرت حکومتی» (قدرت آشکار) باشیم.
براین اساس، گفتمان مدرن فمینیستی در گستره اندیشه سیاسی امام قدسسره پاسخی دوگانه مییابد: اولا از حیث ایدئولوژیک مردود است و با مبانی اسلامی قدرت سیاسی تضاد دارد؛ ثانیا از حیث مصداقی تأیید میشود و با انقلاب اسلامی و تأسیس حکومت اسلامی، راه را بر مشارکت همه جانبه زنان در امور حکومتی میگشاید.
فمینیسم بر مبنای اومانیسم و نگرش مادی به انسان و خلقت بنا شده و هرگونه تبعیض جنسیتی را در حقوق و فرصتهای اجتماعی نفی میکند؛ حال آنکه اندیشه اسلامی امام قدسسره بر پایه تفاوت حکمتآمیز خلقت زن و مرد و نقش تکمیلی این دو جنس استوار است."