"نخبگانی که در نهج البلاغه، به عنوان عناصر تغییر و تحول جامعه مورد توجه‌اند، گروه‌های مختلفی را شامل می‌شوند: گاه بر نقش برجسته انبیای الاهی، به‌ویژه پیامبر اسلام، تأکید می‌شود؛ در مواردی، امام از اثر و نقش حیاتی خود به عنوان امام سخن می‌گوید؛ و در مواردی دیگر، از نقش‌آفرینان تحولات جامعه تحت عنوان «اخیار و صلحا» یاد کرده‌اند.
از سوی دیگر، در بخش‌هایی از نهج‌البلاغه، نقش مهم و حساس منافقان، افراد فرصت طلب، و شیاد، و شگردهای آنان بازگو شده است.
نقش خود امام نیز تداوم حرکت اصلاحی پیامبر معرفی شده است.
امام همواره از فقدان یا کمبود چنین افرادی در کنار خود افسوس می‌خورد و این فقدان و کمبود را موجب انحطاط و فساد جامعه می‌داند.
اینان با بهره‌گیری از توانایی و استعداد خود در زمینه رهبری فکری دیگران، موجب گمراهی آنان می‌شوند."
(
, 
, 
)
