"در اسلام حق حاکمیت تنها از آن مالک و مدبر حقیقی(خداوند) دانسته شده و او نیز این حق را به پیامبر و امامان واگذار کرده است و به موجب روایت «اما الحوادث الواقعه فارجعوا فیها الی رواة حدیثنا فانهم حجتی علیهم و انا حجة الله»، در زمان غیبت، تنها حکومت دین‌شناسان مشروع است؛ نه عموم مردم.
به نظر هابرماس، هنجارهای اخلاقی باید مبنای تنظیم روابط انسان‌ها باشد و این هنجارها باید در فضای مفاهمه حقیقی تعیین گردد و مفاهمه حقیقی در شرایط کلامی مطلوب شکل می‌گیرد.
برای رفع مشکل این دیدگاه که همان ممکن‌نبودن تحقق شرایط پیشنهادی هابرماس است، نویسنده پیشنهاد تحقق مفاهمه در فضای علمی(نه عمومی) را مطرح می‌کند و در کشور ما به دلیل محوربودن دین در تعیین ارزش‌ها، باید گفت‌وگوکنندگان، دین‌شناس و قادر به درک گزاره‌های اخلاقی فرازمان دینی باشند."
(
, 
, 
)
