در حسرت دیدار آخر المتفرقات

"شهیدی از صدای خوبی برای خواندن برخوردار بود و به همین جهت هر وقت که در جلسه یا یک جمع خصوصی به‌ موسیقی و گوشه‌های فراموش شده‌ی تعزیه اشاره داشت با صدای‌ دل‌نوازش چند بیتی از اشعار تعزیه را در دستگاه و گوشه‌ی مورد بحث‌ زمزمه می‌کرد و این مهم بر همگان آشکار می‌شد که شناخت شهیدی‌ (به تصویر صفحه مراجعه شود) از تعزیه تنها محدود به مجموعه‌ای تئوری نمی‌شود،بلکه شهیدی از نزدیک با مسائل اجرایی و موسیقایی تعزیه آشنایی داشته؛و به همین‌ سبب شاهد این نکته هستیم که نگاه این مرد به تعزیه بیش از هر چیز بر جنبه‌های نمایشی و فلسفی تعزیه استوار بوده است. او در سن 47 سلاگی وقتی که کتاب«تعزیه و تعزیه‌خوانی»را به چاپ رساند به من که جوانی بیست و چند ساله بودم و به تازگی نگاهم روی تعزیه‌ متمرکز شده بود فهماند،چه وسیع است این راه دشوار پژوهش در تعزیه."