ضمیمه ی ورزشی: زندگی، فوتبال و دیگر هیچ المتفرقات

"در این‌ روستاها و در این کشور(ایران)علاقه به فوتبال به‌ شدت و به اهمیت جاهای دیگر نیست:ایران، برزیل نیست،حتی اگر فینال بازیهای آسیایی که در آوریل 1993،بین تیم پیروزی و تیم ژاپنی نیسان‌ اجراء شد توانست یکصدوده هزار تماشاگر را در استادیوم تهران گردآورد،با این حال،سواحل‌ دریای خزر به هیچ‌وجه قابل مقایسه با سواحل‌ «ریو»نیست،جایی از مملو از بچه‌هایی است که‌ آرزومندند روزی«پله»بشوند(شاید در حال‌ حاضر،خیلی از جوانان ایرانی دوست دارند علی‌ دایی و یا خداد عزیزی بشوند؟)اما چنانچه‌ فوتبال را در سطح بسیار کوچک یک منطقه‌ روستایی شمال ایران درنظر بگیریم،بهتر خواهیم‌ توانست به پاره‌ای از ویژگیهای اساسی آن پی‌ ببریم:اول اینکه،فوتبال یک بازی ساده و راحت‌ است که مستلزم داشتن حد اقل وسیله است،یک‌ توپ،گاهی یک دست لباس و تعداد متغییری‌ بازیکن،مهم نیست که تعداد بازیکنان 11 نفر باشد3،یک زمین،یک کوچه یا یک برنجزار خشک شده هم می‌تواند میدان بازی باشد."