"بنده بضاعت خرید اتومبیل(حتی از نوع اسقاطش)را ندارم،وگرنه بدون لحظهای درنگ میخریدم،چرا که شهر و کشور ما را چنان سازمان دهی کردهاند که اکثریت افراد(و از جمله این حقیر)مجبور به استفاده از وسیله نقلیه شخصی هستند و تا وقتی این نیاز باشد بازار مونتاژ کنندگان محترم وطنی گرم است و طبق روال معمول و جاری،امسال پول میگیرند تا دو سال بعد به متقاضی اتومبیل تحویل دهند تا او هم به خیل شخصی سوارها بپیوندد(و شاید هم جزو کسانی شود که برای کمک به تأمین معاش خانوادهاش در مسیر رفت و برگشت به محل خانه و کارش مسافرکشی هم بکند!).
مقامات دولتی به ما مردم جوالدوز میزنند،اما حاضر نیستند برای یک بار هم که شده نوک یک سوزن کند شده را به پوست مبارکشان نزدیک کنند که اگر چنین بود یک مقام دولتی میآمد و در مورد علت به تأخیر افتادنهای متوالی بهرهبرداری از متروی تهران به مردم توضیح میداد،و روشن میکرد که چرا با وجود هزینه کردن سرمایهای هنگفت،این شبکه حمل و نقل به بهرهبرداری نرسیده و به این زودیها هم نخواهد رسید."