ملخص الجهاز:
"در آیه دیگر،خداوند به جهت احترامی که برای میثاق بین الملل قائل است حتی به مسلمین اجازه نمیدهد برای دفاع از کشور مسلمان دیگر،با یک کشور همپیمان از در جنگ و ستیز وارد شود: و إن استنصروکم فی الدین فعلیکم النصر إلا علی قوم بینکم و بینهم میثاق؛ اگر مؤمنین غیر مهاجر از شما در امر دین کمک خواستند پس باید به یاری آنان بشتابید مگر آنکه علیه قوم همپیمان شما کمک خواسته باشند(که در این صورت نباید به مؤمنین کمک کنید)؛(انفال27/).
اما با وجود تأکید بسیاری که نسبت به پیمانهای بین المللی به عنوان راهکار اصلی برای همزیستی مسالمتآمیز شده است،در قرآن کریم به خصوص در سوره توبه از پیمانشکنی مشرکین و کفار بسیار مذمت شده و از مجموع این آیات چنین برداشت میشود که مشرکین و کفار نه در نظر اعتقادی وفای به عهد داشتند و نه در عمل میثاقشان استوار ماندند.
این فرموده قرآن که:«بلکه اکثرا آنها اصلا ایمان نخواهند آورد»میتواند اشاره به همان نکته باشد که برخی از آنان از نظر منطق نظری هم اصلا اعتقادی به لزوم وفای به پیمان ندارند و به تعبیر مرحوم علامه طباطبایی کنفرانسهای اسمی و سردمداران امور در جوامع،آنچه که برایشان مهم است حفظ منافع حیاتی جامعه خودشان است و از این جهت،اگر عهد و پیمانی را منعقد میکندن از روی مصلحت روز است و این عهد و پیمان تا وقتی دوام دارد که توازن قوا برقرار باشد و به محض اینکه یک کفه ترازوی قدرت به نفع یکی از طرفین سنگینی کرد پیمان را به بهانههای ساختگی نقض میکنند و در واقع این عذرهای ساختگی را هم برای این ارائه میدهند تا بتوانند چنین القا کنند که ظاهر قوانین بین المللی را حفظ کردهاند."