خلاصة:
به منظور بررسی تأثیر تمرین هوازی زیر بیشینه ویژه با شدت 65 درصد حد اکثر ضربان قلب ذخیره(03 تا 07 درصد HRR )بر کارایی دستگاه انتقال اکسیژن بیماران دیابتی (IDDM) ،تعداد 52 بیمار با میانگین سنی 81 تا 82 سال و سابقهء بیماری 5 سال و تزریق روزانهء انسولین pmol 84/8 و دامنه ظرفیت عملی ml/kg/min 64/5 تا 55/7 به روش تصادفی ساده در دو گروه تجربی(51 نفر)و کنترل(01 نفر)قرار گرفتند؛2 نفر از گروه تجربی به دلیل عدم استعمال انسولین و مصرف دارو از ادامهء تحقیق حذف شدند.مشخصات جسمانی گروههای کنترل و تجربی عبارت بود از:سن(3/73-+12/4 و 03/6-+02/83 سال)،وزن(61/07-+ 46/09 و 5/97-+16/85 کیلوگرم)،قد(6/13-+561/57 و 6/72-+661/88 سانتیمتر)و شاخص تودهء بدنی(0/10-+1/60 و 0/600-+1/60 gr/cc ). گروه تجربی به مدت 9 هفته و هر هفته 2 نوبت،که 03 تا 06 دقیقه طول میکشید،در پارک جنگلی به تمرینات ویژهء متناوب هوازی پرداختند.در این تمرینها،عوامل عملکردی دستگاه قلب و عروق شامل نبض اکسیژن،حجم ضربهای،هزینهء اکسیژن میوکارد،ظرفیت هوازی،ضربان قلب ریکاوری و زمان اجرا گروه تجربی در شرایط پیش و پس از اعمال متغییر مستقل و گروه کنترل در شرایط پیش آزمون با استفاده از پروتکل بیشینه نوارگردان بروس اندازهگیری شد.در گروههای مستقل و وابسته،روش آماری manova و رابطهء بین عوامل در آنالیز رگرسیون چندمتغیری بررسی شد.در نبض اکسیژن،حجم ضربهای،ظرفیت هوازی و زمان اجرا افزایش معنیداری ایجاد شد،همچنین در ضربان قلب ریکاوری کاهش معنیداری مشاهده گردید (p>0/005) .از طرف دیگر،کاهش هزینهء اکسیژن میوکارد در بیماران،هنگام کار هوازی با میانگین اکسیژن مصرفی ml/kg/min 16/3 از جنبهء بالینی قابل توجه بود.براساس یافتههای این پژوهش،تمرین هوازی زیر بیشینهء ویژه با شدت 65 درصد HRR ،که به روش تناوبی انجام میگیرد،موجب سازگاریهای فیزیولوژیک مرکزی و محیطی دستگاه قلب و عروق در بیماران دیابتی (IDDM) شده است.
ملخص الجهاز:
"به منظور بررسی تأثیر تمرین هوازی زیر بیشینه ویژه با شدت 65 درصد حد اکثر ضربان قلب ذخیره(03 تا
سازگاریهای فیزیولوژیک مرکزی و محیطی دستگاه قلب و عروق در بیماران دیابتی (IDDM) شده است.
زیر بیشینه ویژه موجب افزایش کارایی دستگاه انتقال اکسیژن بیماران میشود یا نه و آیا در بروز سازگاریهای
برای پی بردن به تأثیر فعالیت زیر بیشینهء هوازی با شدت 65 درصد حد اکثر ضربان قلب ذخیره در مدت 9
1. ظرفیت هوازی برحسب توانهای اول و دوم زمان اجرا روی نوارگردان با پروتکل بروس به دست آمده است.
1. ظرفیت هوازی برحسب توانهای اول و دوم زمان اجرا روی نوارگردان با پروتکل بیشینه بروس به دست
1. ظرفیت هوازی مطابق با پروتکل نوارگردان بروس برحسب توانهای اول و دوم زمان اجرا برآورد شده
نیمرخ تغییرات vo2max گروههای کنترل و تجربی در پیشآزمون و پسآزمون(ورزش هوازی زیر بیشینه) P>0.
نکتهء مهم این است که ارتباط عوامل ظرفیت هوازی با عوامل نبض اکسیژن،هزینه اکسیژن میوکارد و ضربان
مقایسهء شاخصهای منتخب فیزیولوژیک در شرایط کار بیشینهء بیماران دیابتی گروه تجربی پیش و
ظرفیت هوازی برحسب توانهای اول و دوم زمان اجرا روی نوارگردان با پروتکل بیشینه بروس به
یافتههای این تحقیق نشان میدهد که اجرای 9 هفته تمرین هوازی زیر بیشینه باعث افزایش کارآیی دستگاه
انتقال اکسیژن بیماران دیابتی نوع اول میشود که با پیشینهء تحقیقات به دست آمده توسط کارونن و
چکیده برخی مطالعات پیرامون تأثیر فعالیت ورزشی بر ظرفیت هوازی بیماران دیابتی نوع اول
یافتههای تحقیق حاضر روشن میکند که ورزش هوازی با شدت 65 درصد HRR روی بیماران جوان دیابتی"