سلام - مجلة پیوند الأدب والفن

"اما کودک جای خالی پدر را با تمام وجود احساس‌ می‌کند. او نیازمند دست نیرومند و سرشار از محبت پدر است تا به‌ نوازشش بپردازد. می‌تواند بگوید:«سلام» *** امام علاقهء زیادی به بچه‌ها داشتند. فرمودند: «چرا گریه می‌کند؟» به امام گفتند:«دختر کوچک یک شهید است که با مادرش‌ به دیدن شما آمده است. » امام دختر کوچک را بغل کردند و او را بوسیدند. دختر کوچک خندید و امام هم با او خندیدند و گفتند:«دختر خوبم،حالا برو پیش مادرت و دیگر گریه نکن. » دختر امام را بوسید و به یاد آورد آن کلمه‌ای را که پدر گفته‌ بود و یادش داده بود. از خندهء دلنشین امام آرزوی آینده‌ای روشن و نیک برای‌ دختر بچه و همهء بچه‌ها خوانده می‌شد. مادر پرسید:«شیطون بلا به امام چی گفتی؟» و دختر همان یک کلمه را که شناخته بود بر زبان راند: «سلام»."