طعم گس زندگی: شوپن به روایت پاسترناک مقالة

"گیراست، نه تنها به سبب تاثیری که بر ما می‌گذارد،بلکه از این نظر که خود شوپن هم به بخشی از خودکامه‌گی‌اش تن در داده بود،تا آن‌جا که‌ هارمونی‌هایش را بسط داد و اصلاحات نهایی را با تمام پیچ‌وخم‌های ظریفش روی آن کار پرزحمت‌ اعمال کرد. اما نه!از نظر شوپن این‌ ملودی مظهر واقعیت بود،پشت آن رویداد یا فردی‌ واقعی وجود داشت(وقتی در مناسبتی شاگرد محبوبش در حال نواختن آن قطعه بود،شوپن‌ دست‌های قلاب‌شده‌اش را بالا آرود و گفت:«او، میهن من»)؛همان‌طور که هنگام فرسوده‌گی تغییر مایه‌ها و مدگردی‌ها را زیاد کرد،شوپن برای وفادار ماند به زیر و بم موجدار آن تم جدی،آن نمونه‌ نوعی،لازم دید همه دوم‌ها و سوم‌های وانگ وسط را تار آخرین نیم‌پرده اجرا کند تا از حقیقت دور نشود. در این دسته از آثار او ما با قصه‌هایی‌ مهمترین شیوه بیان شوپن،زبانی که‌ با آن هرچیزی را که می‌خواست بیان‌ می‌کرد،ملودی‌ای بود که از هر ملودی‌ دیگری که می‌شناسیم واقعی‌تر و گیراتر است."