بهانه ی حرف - مجلة آرش الأدب والفن

"بهانه‌ی حرف @@@ «ای عجب دلتان بنگرفت و نشد جانتان ملول‌ زین هواهای عفن،وین آبهای ناگوار؟» یکسالی دوام آوردیم؛و تبارک الله که ره صد سالگان نرفتیم. اینجاب ادب از فاخرات و مفاخرات است،ربط و راهی بجائی ندارد که،حرف‌ ارزانشان پشم است و باد:عنیکی براهست و پاپیونی و پیپی،و کیفی به آراستگی و خودنویسی در ظرافت به کمال،و غریبانی کثر الله امثالهم. چه دردسریست که طبع چون ما عمئین و سخن چون‌ در ثمینت را بدین آبهای ناگوار و هواهای عفن و روستائیان مرده دیدار و بر زن و دانشگاه بیالائی؟در«هنر»که فایده و غرضی نیست-و اگر نان و آبی هست،کم لطفی‌ میکنیم و متذکر خاطر خطیرتان نمیشویم-گردنی هست باریک‌تر از موئی،و رشته‌ای‌ و سری دراز،بقول آن حضرت،بگرد تا پیدایش کنی. ما حرف داریم،طرف خطاب داریم،با شما گفت‌وگو داریم. ما،آن دعاهای نامستجاب را مکرر میکنیم،ما حرف داریم و حرف حرف‌ می‌آورد،و بگذار بهانهء حرفی در میان بماند-که اگر نماند،نماندن بهتر."