یاد - مجلة آرش الأدب والفن

"» من بیم داشتم که بگویم: -اتاق من، خاموش و کاغذیست باران پشت پنجره،باران نیست... » باران پشت پنجره بارید ایستاد من بیم داشتم، مثل همین شکوفهء خاموش. مثل همین پرندهء خاموش؛ آنجا نشسته بود، و پشت او به پنجرهء سبز: من،بیم داشتم که شبی،موریانه‌ها بیدار کرده باشند! زمستان 41 یاد** پرنده‌ها به تماشای بادها رفتند شکوفه‌ها،به تماشای آبهای سپید. زمین عریان ماندست و باغهای گمان و یاد مهر تو،ای مهربانتر از خورشید!"