افترا: در قانون کیفر ایران مقالة

"1-جنحه یا جنایت بودن امر مورد استناد شرط مزبور بخودی خود روشن و محتاج ببحث بسیار نیست-قانونگذار برای انکه اسناد امری بکسی افترا محسوب‌ شود جنحه یا جنایت بودن آنرا لازم دانسته هرچند بسیاری‌ از امور خلاف اخلاق نیز که قانون صریحا جرم ندانسته‌ یافت میشود که نسبت دادن آن باشخاص خارج از نزاکت‌ و ادب است لیکن چون امور مزبور دارای جنبهء جزائی‌ نیست نمیتوانند مورد حمایت شدید قانون قرار گرفته تحت‌ عنوان افترا تعقیب شوند فلسفه آن نیز با توجه بتعریف افترا پرواضح است چه یکی از علل مؤثره در گناه بودن افترا همانا عواقب و آثار ننگینست که تعقیب جزاجئی بی‌جهة بر اشخاص‌ بی‌گناه تحمیل میکند از طرف دیگر قانونگذار که مظهر احساسات‌ و نمایندهء افکار جامعه است آنچه که در نظر همان جامعه قبیح و زشت‌ است گناه تشخیص و نسبت باهمیت آن در ردیف خلاف و جنحه و جنایت قرار داده است-با اینحال کمتر اموری یافت میشوند که با اخلاق حسنه و نقوی اجتماعی مخالفت شدید داشته‌ و گناه نباشند."