خلاصة:
نو شدن و نوآوری و نو ماندن مقوله هایی است که اگر از جامعه ای رخت بربندد، آن اجتماع را میفرساید و گرفتار کهنگی میکند و چنانچه روح آن در پیکر جامعهای بدمد شادابی و نشاط با خود می آورد و به آن ماندگاری می بخشد. همان رسالتی که طبیعت در دستور کار خویش دارد و هر ساله در بهار شاهد عظمت این رویش هستیم.اگر آحاد جامعه موفق شوند که از استعدادهای وجودی خویش و ظرفیتها و تواناییهایشان بخوبی بهره برداری نمایند به «خودشکوفایی» رسیده و از این رهگذر جامعه نیز پویا و رشد یافته میشود.توجه به آیات قرآنی نشان میدهد که این کتاب همواره اهمیت بحث نوآوری را مورد توجه قرار داده و محیط پیرامون و طبیعت را به عنوان مظهر نوآوریها بیان کرده و انسانها را به تفکر در آن دعوت نموده است.در این مقاله برآنیم تا ضمن تعریف دقیق این مفاهیم،جایگاه این بحث را درقرآن مورد تبیین قرار دهیم .
ملخص الجهاز:
"توجه به آیات قرآنی نشان میدهد که این کتاب همواره اهمیت بحث نوآوری را مورد توجه قرار داده و محیط پیرامون و طبیعت را به عنوان مظهر نوآوری ها بیان کرده و انسان ها را به تفکر در آن دعوت نموده است.
سنت پروردگار در این است که بدون پویایی و تغییر و نوآوری به دست انسانها، سرنوشت دنیا و آخرت آنها دگرگون نخواهد شد و این انسان ها هستند که با ایجاد تغییر در درون جان خود و در جامعه و پیرامون خود،امداد و عنایت های الهی را برای خود جلب مینمایند.
10 در واقع مساله تخصص نه تنها در زمینه مسائل اسلامی و دینی از سوی قرآن به رسمیت شناخته شده بلکه در همه زمینهها مورد قبول و تاکید است و بنا بر این بر همه مسلمانان لازم است که در هر عصر و زمان ، افراد آگاه و صاحب نظر را شناخته و در مسائلی که نمی دانند به آنها مراجعه کنند.
پراکنده کاری حاصل ذهنی پراکنده و غیر متمرکز است که مانع تمرکز ایدههاست هرچند بررسی سوابق انسان های بزرگ و نوابغ نشان میدهد که در بین آنان افرادی شلوغ و غیر منظم هم وجود دارند ولی به نظر نمی رسد این امر به معنای پراکندگی ذهنی آنها باشد و شاید اهمیت دادن فوق العاده به امور بزرگتر سبب بی توجهی آنان به اموری چون نظم دادن اطراف خود باشد ."