خلاصة:
اصل دفاع مشروع یا دفاع از خود،مهمترین استثنا بر قاعدهء منع تهدید یا توسل به زور مسلحانه پس از تدوین منشور ملل متحد و تأسیس سازمان ملل متحد محسوب میشود.بر این اساس،دولتها در صورت قرار گرفتن در معرض حمله مسلحانه حق دارند تا زمانی که شورای امنیت اقدامات لازم را به عمل آورد با استفاده از قوای نظامی از خود دفاع کنند. این دفاع میتواند فردی یا جمعی باشد ولی در هر حال باید از حد ضرورت خارج نشود،با فوریت انجام گیرد و تناسب قوای به کار گرفته شده برای دفع حمله رعایت شود. وقایع 11 سپتامبر 2001 همچنان که بر بسیاری از دیگر قواعد حقوق بینالملل تأثیرات عمیقی نهاده است،بر این اصل نیز تأثیر گذاشته و تلقی حملات تروریستی به عنوان حملات مسلحانه،تفسیر گستردهای از این اصل را موجب شده است.
ملخص الجهاز:
که شورای امنیت اقدامات لازم را به عمل آورد با استفاده از قوای نظامی از خود دفاع کنند.
(2) General Treaty for the Renunciation of War ) تمامیت ارضی خود در مقابل حمله یا تجاوز دفاع کند و تنها خود برای تصمیمگیری در این
مورد صالح است که آیا شرایط،توسل به جنگ را در چارچوب دفاع مشروع ایجاب
گستردهای از اعمال حتی اقدامات تجاوز کارانه خود را تحت عنوان دفاع مشروع توجیه
وقوع حمله مسلحانه به یک عضو ملل متحد تا زمانی که شورای امنیت اقدامات لازم را
که در مقابل وقوع حمله مسلحانه به حق ذاتی دفاع مشروع استناد جسته شود(ماده 51).
163 توسل به دفاع مشروع مطابق ماده 51 منشور ملل متحد در صورت وقوع«حمله
دفاع مشروع جمعی در معنای محدود آن زمانی مجاز است که دو یا چند دولت مورد
برای اعمال دفاع مشروع جمعی ضروری دانسته است.
همچنین اعمال دفاع مشروع جمعی در مواردی که دولت مورد تجاوز با اعمال
اولین شرط اعمال دفاع مشروع این است که به دلیل نبود هیچ نوع جایگزین دیگری لازم
لازم دارد ولی این زمان باید تحت شرایط مورد مربوط توجیه شود.
دفاع مشروع در صورت وقوع حمله مسلحانه تا زمانی که شورای امنیت اقدامات لازم را
مسأله مهم دیگر،تداوم دفاع مشروع در کنار اقدامات اجرایی شورای امنیت است.
گزارشدهی به شورا عواقب مهمی برای توسل به حق دفاع مشروع داشته باشد.
در مقدمه این قطعنامه حق دفاع مشروع فردی و جمعی تصریح شده است.
علاوه بر این،بر اساس حق سنتی دفاع مشروع پاسخ فوری به حمله مسلحانه از شرایط