لحظه ای از قرن عاشورا الأدب والفن

"گردباد قبایل همچنان بر پیکر خیمه‌ها می‌وزید، در آن‌آتش بر می‌افروزد، زبانه‌های آتش هم چون دهانهایی گرسنه که به‌مرز جنون رسیده است کام می‌گشاید، و همه چیز را می‌بلعد. » گرگ‌ها در کام خیمه‌ای فرو می‌روند، در آن جوانی بیمار است; نمی‌تواند برخیزد.. جوان بیمار خود را برای مرگ آماده می‌کند; آهناله عمه‌اش زینب‌دیوارهای زمان را می‌شکافد. در حقیقت الله تعالی از مردمانی که‌فرعون‌های زمین آنان را نمی‌شناسند و حال آن که آن‌ها در میان اهل‌آسمان‌ها شناخته شده و معروفند، پیمان گرفته است تا آن‌ها این‌اعضای ازهم گسسته و بدن‌های شرحه شرحه را فراهم آرند و آنگاه‌پنهانشان سازند، و نیز در این برهوت پرچمی برای قبر پدرت نصب‌کنند که اثرش نپوسد و نشان آن بر گذشت‌شب و روز پاک نگردد; وهرچه پیشاهنگان کفر و رهروان تباهی بر محو آن تلاش ورزند جز برعلو آن افزوده نگردد. کجاوه‌های اسران نیز آنجا را ترک نمود و با چشمانی اندوهباربه پیکرهای فروخفته در جای جای شن‌ها، چون ستارگانی خفته برپهنای آسمان می‌نگریست..."