ملخص الجهاز:
رقابت برای تصاحب آینده دکتر علیرضا علی احمدی-مهندس ناهید هاشمیان چکیده بقای سازمانها در شرایط پیچیده و متغیر محیطی مستلزم بکارگیری نگرشی نو در تدوین استراتژیهای سازمانی است.
نقش محوری این صنعت در آمریکا بر همگان واضح است زیرا از هر شش شغل در آمریکا یکی در ارتباط با صنعت خودرو بود و سهم مهمی از محصولات داخلی توسط این صنایع مصرف میشد.
با وجودی که در گذشته با روشی استقراگونه تا حدودی میشد آینده را پیشبینی کرد(زیرا محیط مانند امروز پیچیده و متغیر نبود)سازمانهایی که فراتر از زمان خود حرکت کردهاند و برنامهریزیهای آینده را امروز مد نظر قرار داده و برای آن سرمایهگذاری کردند به موفقیتهای چشمگیری دست یافتند.
اکنون به این سوال پاسخ دهید:آیا مدیریت ارشد در این سازمان درک درستی از تحولات لازم در دهه آتی در این سازمان داره؟آیا پیشتاز بودن در عرصه رقابت مدنظر آنهاست؟ از مدیرانی که درباره رقابت در آینده حرف میزنند سه سوال میپرسیم: سوال اول:چه درصدی از وقت خود را صرف بررسی وضعیت محیط خارجی میکنند؟ (نسبت به وقتی که صرف بررسی وضعیت داخلی میکنند.
اگر مدیران ارشد نتوانند به سوالهای مزبور درباره آینده پاسخ ویند و یا این پاسخها با اسخهای امروز تفاوتی نداشته باشد،باید بدانند که شانس بسیار کمی برای رهبری در آینده تغییر خواهد کرد.
چه تصویری برای ده سال آینده شرکت به تصویر کشیدهایم؟چه باید بکنیم که مطمئن شویم این صنعت حد اکثر مزایا را برای ما ایجاد کرده است؟چه مهارتها و توانایی باید انجام شود تا بتوانیم در آینده سهم بیشتری داشته باشیم؟چگونه بایستی فرصتهایی را سازماندهی کنیم که ممکن است در مرزهای امروزی سازمان نباشند؟ از آنجا که همه مدیران به یک نظر مشترک درباره آینده دست پیدا نمیکنند،از وظایف مدیر ارشد،توسعه فرایندی است که کلیه اندیشهها را همسو کند.