فرصت سبز: جوراب خاکستری الأدب والفن

"اون تو رو خوب می‌شناسه،حتی می‌دنه‌ که منو خیلی اذیت می‌کنی و از آینه هم بدت‌ می‌یاد. منیر اینقدر خوبه که آینه‌ای رو که باید خودش و علی سر سفره عقد توش نگاه کنن و به همدیگه‌ بخندن،آورد و به من داد. طرف هرآینه‌ای که می‌رفتم اون بدجنس می‌دوید و از روی دیوار برمی‌داشتش و قبل از این‌که‌ خودمو توش ببینم و موهای سفیدمو بشمارم، آینه رو بالای سرش می‌برد و محکم می‌کوبوند روی زمین. ولی نمی‌دونم چرا دوست نداشتم تیو اون‌ آینه‌ها خودمو نگاه کنم و موهای سفیدمو بشمارم. نهصد و نود و نه تا بود با این یکی‌ای که امروز سفید شده می‌شه هزارتا. افزون بر این،می‌توانم از«کویر»نوشتهء زنده‌یاد دکتر علی شریعتی یاد کنم که به تعبیر یکی از ناقدان‌ آن-که البته دکتر شریعتی هم تعبیر او را قبول کرده‌ است-شاهکاری سیاه است و حرفهایی دارد پر از درد،برای همیشهء زندگی؛شک دارم کسی‌ «کویر»را بخواند و آن را تا آخر عمر در حافظه‌اش‌ نگاه ندارد."